zaterdag 25 april 2015

Het pretparksyndroom


"Pretparken lijden onder kortingsacties", zo lees ik vanochtend op nu.nl. Het wordt voor pretparken steeds moeilijker om geld te verdienen, want meer dan de helft van de bezoekers betaalt niet meer de volle prijs, maar heeft een kortingsbonnetje op zak. Groupon, vakantieveilingen, spaaracties, de pretbranche heeft in het verleden allerlei bronnen aangeboord om het aantal bezoekers te laten stijgen. Die stijging is bereikt, maar brengt geen geld op. Hé, denk ik dan, is in de restaurantsector niet hetzelfde aan de hand? Groupon, restaurantweken, knaldagen en dat soort acties zorgen er inderdaad voor dat de restaurants meer publiek trekken. Maar straks gaat in de horeca hetzelfde gebeuren als in de pretsector. Straks zal meer dan de helft van de eters met het een of andere kortingsbonnetje op de stoep staan. Op nu.nl zal dan een zelfde soort verhaal te lezen staan. Er komt een degeneratie van de prijzen (en het rendement) aan, sterker nog, het is al volop aan de gang. Eigen schuld, dikke bult. Meedoen aan kortingsacties is een gebrek aan fantasie en aan daadkracht. Of aan luiheid. Als je als restaurateur niet de fantasie, daadkracht en energie hebt om zelf te bedenken hoe je je omzet kunt verhogen, klop je aan bij Groupon en consorte. Vanuit je luie stoel zie je het aantal klanten stijgen. Met het pretparkensyndroom als uiteindelijk resultaat.

dinsdag 21 april 2015

Getuigenis


Getuigenis. Onder deze titel plaatste Kristof Coppens (restaurant Apriori) een lang verhaal op facebook dat veel aandacht trok. Nu de black box kassa nadert en hij nu al rond zich heen ziet gebeuren, maakt hij zich grote zorgen over het voortbestaan van de Belgische horeca. Huurcontracten worden niet verlengd, het aantal openingsdagen wordt verminderd, openingsuren worden beperkt, personeel wordt afgedankt. Het is nu al duidelijk dat ons een bloedbad staat te wachten. De regering heeft steeds beloofd dat er voldoende compenserende maatregelen zouden komen, maar doet het niet. Behalve dan enkele symbolische maatregelen die, als je ze uitrekent, een sigaar uit eigen doos blijken te zijn.
Kristof doet een berekening die alles duidelijk maakt.
Neem als voorbeeld een dagschotelrestaurant, dat is als voorbeeld het meest overzichtelijk. Als uitbater neem je het uiterste minimum aan personeel aan: 1 kok, 1 kelner en 1 afwasser/poetser. Zelf werk je natuurlijk ook volop mee. De zaak is 5 dagen per week open en het personeel doet geen overuren. De loonkost per week bedraagt 3 x 38 uur x 29 euro maakt 3.306 euro in totaal. Zelf werk je helemaal gratis. We hebben op school geleerd dat personeelskosten 33% van de omzet bedragen. Inclusief btw heb je dus een omzet nodig van 11.821 euro per week. Kristof gaat verder. De prijs voor de dagschotel bedraagt 12 euro en gemiddeld nemen de klanten er 4 euro aan drankjes bij. Om de loonkosten te kunnen betalen moet het dagschotelrestaurant daarom wekelijks 739 klanten bedienen, ofwel 147 per dag. Hoe zou je dat doen met 1 kok, 1 kelner en 1 afwasser? Het is gewoonweg absurd uiteraard. In het onmogelijke voorbeeld dat Kristof geeft, is hij uitgegaan van een "ideale" situatie. Want er is niemand ziek of op bevallingsverlof en er wordt niet gewerkt op feestdagen die meer kosten. De kok moet overigens niet alleen 147 klanten per dag bedienen tegen een ongekend laag netto loon, nee, hij moet ook een bende haccp administratie doen.
Het is daarom dat de horeca altijd creatief is geweest bij het uitbetalen van overuren, het is gewoon een overlevingsstrategie. Hoe moet het nu verder? Moet de prijs van de dagschotel verdubbelen? Dat zou de regering graag willen omdat er dan meer btw inkomsten zijn, het publiek zal het anders zien. Dus worden zaken gesloten, het aantal openingsdagen en -uren beperkt en personeel afgedankt. Tenzij er een nieuwe creativiteit ontstaat die met de black box moet lachen, zal er inderdaad een bloedbad ontstaan. België zal België niet meer zijn. Bourgondische binnensteden zullen worden verruild voor kale terrassen en leegstand. En de klanten? Ach, die hebben altijd de Quick en McDonalds nog.

maandag 20 april 2015

50 cent voor een flesje


Facebook stond de afgelopen week bol van het geval in café Rubens in Leuven. Gasten die daar waren geweest en gevraagd hadden om een babyflesje op te warmen, zagen deze dienst op de rekening staan voor € 0,50. Er waren 150 likes en nog veel meer commentaren. Hoe de meute erover denkt, blijkt wel uit de commentaren: zwart of wit. Niemand zegt dat hij 25 cent zou hebben gevraagd (grijs), iedereen zou het ofwel gratis (wit) doen ofwel geld vragen (zwart). Wat is mijn mening? Ik zou persoonlijk geen 50 cent hebben gevraagd. Maar als je er dieper over nadenkt, besef je dat de horeca altijd maar moet geven en weinig nemen. Het klootjesvolk (de horecaklant) vindt het normaal dat de meest uitgebreide service wordt gegeven, tot aan het absurde toe. In een restaurant schijnt het al steeds normaler te worden dat mensen met hun eigen literfles Spa Blauw binnenkomen. Ze hebben alleen een glas plus zes amuses nodig, voor de rest redden ze zich wel. Moet ik eens proberen om tien minuten langer op een parkeerplaats te staan. Moet ik eens proberen om aan de loodgieter te vragen of hij nog snel even naar dat andere lekkende kraantje kijkt. Moet ik eens proberen om de schoorsteenveger te vragen om die andere schoorsteen ook even te doen. Moet ik eens proberen om aan de slager te vragen of ik dat onsje meer gratis krijg. Of dat de bakker mij bij het betaalde brood een gratis slagroomtaartje geeft. Zo kan ik nog wel even verder gaan, het antwoord is telkens nee. Sterker nog, de parkeerwacht, loodgieter, schoorsteenveger, slager of bakker zouden me aankijken alsof ze water zien branden. Vervolgens zouden ze in lachen uitbarsten. Maar de horeca? Die mag nooit lachen, moet altijd serieus blijven. Wat dat betreft snap ik die 50 cent voor dat babyflesje goed. Het is de zoveelste klant die binnenkomt om iets te krijgen. Terwijl de ondernemer zich suf betaalt aan huisvesting, personeelskosten, brouwer, gemeente en energiemaatschappij en moet vechten om in leven te blijven. Zelfs heeft hij onlangs nog een nieuwe te dure kassa aan moeten schaffen, terwijl de banklening van de rookafzuiging nog niet is afgelost.
Zou ik die 50 cent vragen? Ik denk het niet.
Maar zal ik de ondernemer die 50 cent vraagt, veroordelen? Ik denk het niet.
Het wordt tijd dat de wereld gaat begrijpen dat voor niets de zon opgaat. Hoewel, het zal niet lang meer duren voordat de regering daar iets op vindt. Maar mocht een horecaffer besluiten om gratis flesjes te verstrekken, geef me dan een seintje. Ik ben er als de kippen bij.

maandag 13 april 2015

Enkele ditjes en datjes

Onlangs ben ik naar de notaris in Cazals geweest. De reden daarvoor is dat ik mijn eigen instituut wil oprichten en dat krijgt weldra vorm. Ook zijn we vorige week met stenen aan het sjouwen geweest en niet zonder reden. Meer weten? Kijk dan even op mijn andere blog saintpompon.blogspot.com

En dan nog een echte breaking news: mijn nieuwste boek "Op zoek naar de Zoetwaterbotel"" is in druk gegaan. Over enkele weken gaat hij verschijnen!