Gisteren ontving ik een mail van een chef die naar eigen zeggen woedend, teleurgesteld en gefrustreerd was. De reden: hij had geen ster gekregen. Dit nadat Michelin hem diverse malen bezocht had en zich positief had uitgelaten, de kranten hem als nieuwe ster hadden getipt en hij door Michelin was uitgenodigd voor de gidspresentatie. Hij vindt het moeilijk om nu weer een jaar te wachten, maar is gemotiveerd om het nog beter of anders te gaan doen.
Beste mensen, dit is de wereld op zijn kop. In de tientallen jaren dat ik in het gastronomische circuit meedraai, heb ik nog maar zelden gezien dat vechten voor een ster met een ster werd beloond. Als je in je restaurant met sterren bezig bent, doe je de verkeerde dingen. Je bent geforceerd bezig. Het enige waar het werkelijk om moet draaien, is je publiek. Zorg dat die als engeltjes de deur uitgaan, dat is binnen de gastronomie het enige echte doel.
Vorige week was ik in Vught op reportage bij De Heer Kocken. Daar kreeg ik een heel ander verhaal te horen dan van de chef die me gisteren mailde. Dit restaurant startte met een eenvoudige keuken en groeide spontaan. Leuke dingen bedenken voor je gasten, gezelligheid, je lat alleen hoger leggen omdat het publiek dat spannend vindt. Plotseling, als donderslag bij heldere hemel, kwam Michelin met een ster. Totaal onverwacht, nog nooit hadden ze in Vught aan een ster gedacht, die ambitie hadden ze niet. Dit is volgens mij zoals het hoort. Als Michelin graag een tafeltje boekt, welkom zoals iedereen. Maar daar gaat het niet om, het gaat om de gast. Die kan alleen maar plezier hebben als de chef, de koks, de gastheren en gastvrouwen goed in hun vel zitten. Dat is het tegenovergestelde van de krampachtigheid en stress van een natte sterrendroom.
Dit restaurant is als een warme deken,de chef de gastheren en de gastvrouw Kirsty de Heer en niet te vergeten wat zij op tafel precenteren helemaal top!!!
BeantwoordenVerwijderen