Kutten en katten

Vanochtend zijn we uit Assen teruggekeerd nadat we er vanaf zondagavond onze tenten opsloegen. Wat een wedstrijden en wat een vriendschap! Zoals Brabanders en Limburgers al op aswoensdag heimwee hebben naar hun carnaval, zo heb ik dat met het HorecaEvenTT dat gekoppeld is aan de noordelijke vakbeurs. Het was voor het eerst sinds jaren dat we er gewoon te gast waren, vrijwel zonder verplichtingen, relaxed. Onze enige taak bestond uit de dagelijkse nominaties voor Saisonnier's Persprijs en op woensdagavond het aanwijzen van de winnaar. Het was de zestiende (!) keer dat we een talent gelukkig mochten maken. Dit jaar nomineerden we Bert-Jan Jipping (De Vlindertuin, Zuidlaren), Timber Nijland (Kiewiet, Dedemsvaart) en Petrie Talens (Wesseling, Dwingeloo). Het was Timber die met de enorme beker naar huis mocht. In de loop van het jaar gaan we naar hem toe voor een reportage.

De wedstrijden waren nog maar nét afgelopen of er ontstond een polemiek in de sociale media. De meningen vond ik ongenuanceerd en jammer. Het ging vooral om de Koude Klasse, een internationale wedstrijdklasse die gelukkig in Assen nog bestaat. Bij deze klasse maken de wedstrijddeelnemers kunststukjes van culinaire grondstoffen die niet eetbaar zijn. Dat hoeven ze ook niet te zijn, het gaat uitsluitend om de (moeilijke) technieken die eraan te pas komen. Ik kan begrijpen dat de jeugd dit niet helemaal meer begrijpt en het verwart met à la minute koken. De twee dingen hebben totaal niets met elkaar te maken.
Wie ooit een haute couture modeshow zag, weet dat de geshowde kleding niet is om mee op straat te lopen, de mensen zouden hard lachen. Wie ooit de nationale kampioenschappen voor kappers bekeek, kwam al gauw tot de conclusie dat je met zo'n kapsel niet op straat komt, de mensen zouden hard lachen. Zo is ook de Koude Klasse. Die is er niet om te eten, alleen om technieken te laten zien.
Maar dan komen er ook andere reacties op facebook los. De ,jury is omgekocht. Want hoe kan het anders zijn dat het personeel van wedstrijdsponsors in de prijzen valt? Ook weer ongenuanceerd, ja zelfs beledigend. Denk je nu werkelijk dat diverse sterrenchefs naar Assen afreizen om de een of andere sponsor een pleziertje te doen? Kom nou! Ze doen het uit liefde voor het mooie vak. En denk je nu werkelijk dat Carine en ik 300 kilometer heenreizen, 300 kilometer terugreizen en 4 dagen in een hotel verblijven om naar sponsorborden te staren? Dan ben je wel héél naïef.
Eén van de sponsors, al vele jaren, is hotel Wesseling in Dwingeloo. En inderdaad vallen medewerkers van dit hotel met grote regelmaat in de prijzen. Hoe zou dat toch komen? Het antwoord is kinderlijk eenvoudig. Dit hotel stimuleert het meedoen aan wedstrijden. Talentvolle medewerkers krijgen de ruimte en de tijd om te oefenen, het enthousiasme wordt door hun chef aangewakkerd. In de keuken van Wesseling ben je een held als je met een prijs naar huis komt! Dat, en niets anders, is de reden. Waren er maar véél meer restaurateurs die voor hun mensen de nek durfden uitsteken.
Maar achteraf liggen kutten en katten omdat je geen winnaar bent, is benedenmaats. De volgende keer meer oefenen, zou ik zeggen.
O ja, er was nog een polemiek of facebook, wellicht ook een beetje ongenuanceerd. Ik beschuldigde de Friezen en Groningers van gierigheid, omdat er geen fles whisky aanwezig was. Monique van Greuningen las mijn berichten en spoedde zich naar de slijter. Zo liep het voor mij toch nog goed af. Bedankt Monique voor je supergeste!