Tot de bom barst

Toen ik een paar maanden geleden een nieuwe blog opstartte om mijn ongenoegen over het huidige Europa te uiten, kregen ik binnen een paar weken een bericht van google dat mijn blog was aangevallen. Wachtwoord wisselen enzovoort. Voor mij was dat reden om de blog uit de lucht te halen, want kennelijk speel je gevaarlijk spel als je het niet met de bobo's eens bent. Toch blijf ik van tijd tot tijd behoefte voelen. Zoals nu.
In Nederland zijn 67.000 handtekeningen opgehaald om een referendum af te dwingen, velen hebben zoals ik het gevoel dat Europa totaal verkeerd met ons bezig is. Er gaat steeds meer macht naar Brussel waardoor de democratie buiten spel komt te staan. Kijk maar naar de politici die op tv kritische vragen kijgen. Hun antwoord is vaak dat ze er niets aan kunnen doen, het is Europa die beslist. De Nederlandse Tweede Kamer voelt niets voor een referendum en wimpelt die weg. Waarom? Dat is zonneklaar.

Politici rekenen erop dat hen na verloop van tijd een mooi baantje wordt aangeboden. En ook hebben de partijen behoefte om af en toe iemand in de luwte te plaatsen, omdat hij zich misdroeg of een lastpost met een eigen willetje is. Vroeger werden ze na verloop van tijd burgemeester of commissaris van de toenmalige koningin. Maar ja, het aantal gemeenten is drastisch geslonken en ook het aantal provincies zal binnenkort afnemen. Hoe kan je interessante goedbetaalde luie baantjes creëren? Geen probleem, want we hebben Europa. De leden van het nationale parlement zijn absoluut niet begaan met de stemming die onder de mensen heerst, nee, ze denken vooral aan het baantje dat ze straks ongetwijfeld zullen krijgen. Meer dan een miljoen  per jaar om af en toe een handtekening te zetten in een Brussels aanwezigheidsregister.
Ik voorspel u dat de aversie tegen Europa alleen maar zal toenemen. Tot de bom barst.