Eretekenen

Gisteren kreeg ik het bericht dat de Academie voor Streekgebonden Gastronomie mij haar erepenning wil toekennen. De uitreiking zal gebeuren eind april in het stadhuis van Hoogstraten. Ik voel me daarmee zeer vereerd. Blijken van waardering zijn een grote stimulans voor je werk, zeker als de waardering komt van oude Vlaamse memorabele instituten als ASG. Eerder al ontving ik bijvoorbeeld de eremedaille van de eerbiedwaardige Academie Française, werd ik uitgeroepen tot livetime ere-burgemeester van het Elzasser stadje Heiligenstein en werd ik door de Franse minister van landbouw benoemd tot Commandeur in de orde van de Conseillers de la Gastronomie française, dit naast een groot aantal ere-lidmaatschappen. Zelfs mag ik me Heer van Roussillon noemen, een soort van poging tot nieuw adelschap nadat de oude Franse adel tijdens de Franse revolutie werd onthoofd. Alle diploma's heb ik van een mooi lijstje voorzien en hangen aan mijn kantoormuur. Word je er een beter mens van? Nee. Zijn die titels erg belangrijk? Nee. Maar nogmaals, op de een of andere manier stimuleren ze, geven ze je nieuwe energie. Straks zal ik dus een nieuw lijstje moeten kopen.

Het willen stimuleren is de reden waarom ook wijzelf eretekenen toekennen. Dat begon lang geleden met de Persprijs die wij jaarlijks toekennen aan een kooktalent. Vervolgens kwamen we met de titel Aspergerestaurant van her Jaar en de titel D'Couvert voor uitzonderlijk gastheerschap. Onze nieuwste titel heet Maastrichter Star en beloont een uitzonderlijk product. Deze prijs, bestaande uit een enorme wisselbeker en een speld in 18 karaats goud (zie foto), zal in oktober worden uitgereikt tijdens Folie Culinaire. Aan wie? Dat is uiteraard nog niet bekend.