Gisteren was mijn oude vriend Yvan, waarmee ik in 1997 een Zuid-Amerika reis maakte, in ons cafeetje. Hij vertegenwoordigt de grootste vleesproducent van Nieuw-Zeeland op het gehele Europese vasteland. Tijdens ons gesprek kwam naar voren wat de toekomst is, dat is met name al te zien in Engeland. De firma van Yvan produceert vlees voor diverse Engelse supermarkten, maar dan op een andere manier dan we gewend zijn. De retailers hebben elk voor zich een eigen productiesysteem, dat wil zeggen dat er een vast aantal geselecteerde boeren bij betrokken zijn die volgens een specifiek lastenboek moeten werken. Zo krijgt iedere retailer een eigen sterk merk, betrouwbaar en met specifieke smaakeigenschappen. Er is geen wekelijks gevecht om een paar centen, er gelden redelijk vaste prijzen voor een stabiele vleesaanvoer het hele jaar rond. Iedereen is met dit systeem zeer tevreden. De boer heeft een redelijk inkomen, in het slachthuis heerst rust en op de markt heerst rust, met als uiteindelijke winnaar de consument die een perfect stukje vlees op zijn bord krijgt tegen een vaste prijs.
Op het Europese vasteland is men nog niet zover. Daar worden de boeren uitgeknepen tot de laatste tiende cent, elke week opnieuw. Supermarktketens willen hier maar één ding en dat is goedkoop goedkoop. Ze willen alleen maar met prijsknallers stunten om mekaar vliegen af te vangen. Dat daarmee de kwaliteit onder druk staat, schijnt niemand te deren. Maar het zal allemaal gaan veranderen, want dit systeem is onhoudbaar. Je kunt in een lege citroen blijven knijpen, op zeker moment komt er geen druppeltje vocht meer uit. De boeren die dan nog niet gestopt zijn, zullen wel moeten stoppen. Dat is geen optie. Ik begrijp de houding van de retailers niet. Veel beter lijkt het mij om een kwaliteitsvertrouwen met je publiek op te bouwen om klantentrouw te winnen dan alleen maar willen stunten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten