Té triviaal voor woorden

Wat is het criterium om als dier te worden aangemerkt? Je zou denken dat je die vraag het best kan stellen aan de organisaties die met dat fenomeen erg begaan zijn. De dierenpartij, wakker dier en dat soort clubs. Ik twijfel daar echter aan en heb een eigen criterium geformuleerd. Dieren zijn dingen met een moeder en een kloppend hartje. Als je over die twee elementen beschikt, mag je jezelf dier noemen. Het is logisch om te veronderstellen dat alle wezens met een moeder en een kloppend hartje door de groene ridders worden beschermd, maar dat blijkt niet het geval. Alleen als ze een hoge aaibaarheid hebben, bijvoorbeeld door een zachte vacht, treurige ogen of lange wimpers, mogen ze op beschermende aandacht rekenen. Zeehondjes hebben een zachte vacht, treurige ogen en lange wimpers tegelijkertijd, die waren destijds dan ook het eerste doelwit van de beschermers. Maar, zo vraag ik me dan af, zou die warme moederkloekenaandacht er niet voor àlle dieren moeten bestaan? Het is algemeen bekend dat politici van en stemmers op de dierenpartij achteloos rondstappen zonder de minste aandacht voor de dieren te hebben. Met hun sandalen trappen ze menig miertje dood en ook hun fietsbanden zaaien dood en verderf. Sommigen gaan nog veel verder dan dat en plaatsen een mierenlokdoosje! Dat is meten met twee maten en dat kan volgens mij niet. Ook mieren hebben een moeder en een hartje, het zijn echte dieren zoals u en ik, met dezelfde dierenrechten. Als je je om de dieren wil bekommeren, accoord. Maar ga dan niet in de tuin of op straat lopen, want je kan dan vantevoren al weten dat je dieren gaat doden, je doet het dus bewust. Het ene dier doden en voor het leed van het andere dier opkomen, het is té triviaal voor woorden.