De laatste jaren zien we dat chefs steeds extremer willen gaan. Meestal zijn dat zielige vertoningen, want geld kosten mag het niet. Ze kopen een halve kilo bietjes en gaan daar furore mee maken. Of ze kopen een zalm, snijden die in keurige blokjes en gooien die dan in de stikstof. Ja, zo kan ik het ook. Wilt u als chef ècht spraakmakend zijn? Willt u ècht iets bijzonders serveren? Concentreer je dan eens op de grondstoffen, er is keuze genoeg. Nog nooit zag ik een chef die met sprekende papegaaien werkte, het zou ronduit uniek zijn.
Het vlees van paarden mag dan verwerpelijk zijn ingeval er rundvlees op de verpakking staat, een goeie paardebiefstuk is op zich niet verkeerd. Maar wel saai, als chef wil je dat beetje extra aan je klanten geven. Welnu, waarom geen olympisch paard geserveerd? Het is een echte toegevoegde waarde, vooral als het paard ook nog kon spreken, zoals Ed the Horse.
Al deze gedachten kwamen bij me op toen ik gisteren op Facebook zag dat iemand zijn twee halvemaanvissen aanbood. Meteen stelde ik de vraag wat het gewicht van de filetjes was. Vijf gram was het antwoord. Kijk, dat bedoel ik nou. Een tarbot van 20, een kabeljauw van 30 of een blue fin van 200 kilo, dat is geen kunst, dat kan iedereen. Maar exotische filetjes van 5 gram, dat is een ander paar mouwen. Wel letten op de cuisson, ze kunnen niet veel hebben. Stop ze in een waterbad, daar zaten ze ook al in toen ze nog geen filets waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten