Authentiek?

We praten allemaal over authenticiteit dat het een lieve lust is. Vergeten groenten zijn bijvoorbeeld authentiek. Het kleine kaasboertje en de extreme wijnmaker vinden we authentiek. En vooral vinden we onszelf authentiek. Arme wij. Wat weten wij van de aardbol? Eigenlijk helemaal niets. We zijn opgegroeid in een wereld die steeds kunstmatiger werd. Wat wij authenticiteit noemen, is allemaal nep. Neppers zijn we en nep is de wereld om ons heen. Zelfs al zouden we rechtstreeks aan de uier van een koe lurken, weten we niet eens wat melk is. Want de koeien zijn zodanig gefokt dat hun melk voldoet aan de criteria van de fabriek. Zelfs de lucht die we tijdens een boswandeling inademen, is niet authentiek. De geur komt van naaldbomen die eigenlijk niet in onze regio thuishoren maar hier zijn neergeplant, een geur die vermengd is met uitlaatgassen en schoorsteenpijpen.
Wat wij vergeten groenten noemen, zijn groenten die we met onze stomme kop links lieten liggen omdat ze niet in de mode waren. Ze zijn nooit weggeweest, we zagen ze gewoon niet en haalden onze neus ervoor op. Dat we ze plotseling vol bewondering ontdekken, is omdat een beroemde chef ermee ging werken, niet omdat we ze bewonderden. Ook sommige wijnen vinden we authentiek, terwijl we niet eens weten wat wijn is. Sommeliers lopen met "interessante flesjes" te zeulen van wijnboeren die tegendraads zijn en daarom wel authentiek zullen zijn. Authentiek? Grapjassen en clowns zijn het en wij lopen er braaf achteraan omdat een beroemde chef ze op de kaart heeft staan. Uiteindelijk vinden we dus alles authentiek wat een beroemde chef doet. Plotsklaps krijg ik in élk restaurant waar ik kom plakjes chioggia biet op mijn bord. Jarenlang hebben we geen bietjes gegeten, het was bijna een belediging om die te serveren. Alleen in tenten van lager allooi kreeg je ze. Maar sinds een beroemde chef ze heeft ontdekt, zijn ze niet aan te slepen. Nee, laten we ophouden over authentiek, we lopen gewoon onze lul achterna.