Uit de duim gezogen

De laatste media-dagen stonden niet alleen in het teken van de Kalasjnikovs in en rond Parijs, ook in Nederland was iets te doen, gelukkig in een mildere vorm. De zelfuitgeroepen keurmeester van Nederland werd zelf eens gekeurd. Voor mijn Belgische lezers even een verklaring vooraf. Ene Rob Geus is op de Nederlandse tv te volgen als een hygiëne keurmeester die de keukens van horecabedrijven onderzoekt. Hij heeft een grote voorliefde voor afzuigkappen, blikopeners en muurplintjes. Als je het als ondernemer helemaal goed hebt gedaan, krijg je een sticker met een duim erop. Zo, nu bent u helemaal bij.

Het tv programma Rambam vond het een goed idee om de keurmeester eens te keuren, dit met verborgen camera's. Wat blijkt? Ook buiten het tv keurings-programma om kan je als horecabedrijf een sticker met een duim van Rob Geus krijgen. Dat kost dan wel duizenden euro's per jaar. De hygiënecontrole verloopt hierbij heel anders dan op tv, uiteraard. Euro's zijn nu eenmaal belangrijker dan principes.
De sticker met de duim moeten we zien als keurmerk, vandaar dat sommige horecaondernemers er duizenden euro's voor over hebben. Dat is de ellende van vrijwel alle bestaande keurmerken: ze zijn gedreven door winstbejag, zowel door degene die ze verstrekt als degene die ze plakt. De consument gelooft braaf in keurmerken, een sticker op de deur of op een verpakking schept vertrouwen in een wereld die niet meer te vertrouwen is. Een keurmerk is vooral marketing of zelfs misleiding. Dagelijks komen er nieuwe keurmerken bij, het is nog moeilijk om door de bomen het bos te zien en door het bos de bomen. Het wordt tijd dat we eens wat meer op onszelf gaan vertrouwen, maar ja, daar heb je een zekere basiskennis voor nodig. Wat ik jammer vind, is dat het handjevol keurmerken dat wel degelijk iets voorstelt, steeds minder zal worden vertrouwd.