Als ik de waarheid vertel, gaat u me uitmaken voor leugenaar en fantast. Maar toch is het allemaal écht gebeurd. Hebt u wel eens meegemaakt dat er een vliegtuig op u neerstortte? Vermoedelijk niet, want zo'n incident is uiterst zeldzaam. Hebt u het al twee keer meegemaakt? Dat is statistisch bijna onmogelijk, zoiets al de reservechute die niet opengaat. Drie keer dan? Dat is een sterk verhaal uit een jongensboek. En toch maakte ik het drie keer mee, en leef zelfs nog steeds.
De eerste keer was in Eindhoven, op 22 september 1956, waar ik met een schoolvriendje in de Bergen op Zoomstraat (Strijp) speelde. Een piloot van een T-33 die zijn vrouw wilde groeten die ook in die straat woonde, verloor de macht over het stuur. Hij boorde zich in diverse huizen, ook het huis waarin ik aan het spelen was. Mijn vriendje zag er bebloed uit. Hij werd afgevoerd met een Engelse legerambulance, maar was weer snel thuis, ik kan me dat nog heel goed herinneren. Er waren enkele doden en diverse gewonden, zelf had ik niets, alleen bibbers.
De tweede keer, hoe komt een mens op zo'n plaats terecht, was in het buitengebied van Steenwijk. Dat was op 14 juli 1970, ook weer rond het middaguur. Als verse soldaten stonden we bij de eetzaal te wachten toe er op nauwelijks 10 meter afstand de motor van een Starfighter voorbij kwam. Precies in het padje tussen de kazerne en een tapijtfebriek, alsof de gigantische motor op afstand werd bestuurd. Ik kan me nog herinneren hoe er overal lange films lagen, het was een fotoverkenner. Het vliegtuig had eerst de bovenleiding van de spoorlijn geraakt en vervolgens enkele schoorstenen op de Kallekoterallee meegenomen, waarna hij op een braak terrein terecht kwam. Er waren geen doden of gewonden te betreuren, maar 10 meter naar rechts zou rampzalig zijn geweest. Ook ik had niets. Vreemd trouwens dat deze crash op internet vrijwel niet te vinden is. Waarom?
De derde keer was niet pal boven me maar op een klein kilometertje afstand, ik zag het op 6 oktober 1981 gebeuren in de buurt van Moerdijk. Op dat moment werkte ik in Zwijndrecht en was na mijn dagelijkse buitendienst om kwart na vijf op weg naar de baas. Het vliegtuig, een Fokker Fellowship, boorde zich in het talud, pal naast een viaduct. Dankzij de veilige afstand mankeerde ik niets.
Met de Starfighter heb ik ooit nog vruchtbaar samengewerkt. Ik en de naverbranders, zo noem ik dat. Dit avontuur, insiders zullen wel weten waarover ik het heb, begon met een oefening op het "Belgisch baantje" in de buurt van Alphen, waarnaar men een geel treinstel van de NS had gedirigeerd.
Verder heb ik met vliegtuigen geen gevaarlijke dingen meegemaakt, ik blijf ze mooi en biologerend vinden. Wel vraag ik me af waarom ze mijn huizen altijd als oefengebied kiezen, zowel in Rijkevorsel als Saint-Pompon. Dat ga ik een keer vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten