Er zijn sporen van bestrijdingsmiddelen aangetroffen in een aantal Franse wijnen en meteen staat de wereld op zijn kop. Sporen van bestrijdingsmiddelen, geloof me, tref je overal aan, zelfs op bio appelen en wilde konijnen. Hoe dat komt? Omdat de onderzoeksmethodes telkens meer verfijnd raken. Was in de jaren '70 een laboratorium er nog trots op dat het ppm's (miljoenste deeltjes) kon ontdekken, tegenwoordig is het alles nano wat de klok slaat. Zelfs één molekuul wordt door de witjassen ontdekt. Meteen wordt dan moord en brand geschreeuwd, in wezen is er niets aan de hand. Behalve als je elke dag honderd flessen leegzuipt en dat je hele leven lang. Maar ja, zelfs dan zal je niet sterven aan bestrijdingsmiddelen, je bent al eerder dood.
Het is algemeen bekend dat wijn gezonder is dan water. Uit de kraan drinken we indirekt namelijk de urine van vrouwen die de pil slikken en van mannen en vrouwen die een scala aan medicijnen weghappen. Op moleculair niveau is dit alles terug te vinden in drinkwater.
We leven in een wereld waarin we alles graag zuiver en puur willen hebben. Dat is een nobel streven, maar wat is puur? De heren chefkoks schreeuwden altijd moord en brand als er op een verpakking e-nummers waren vermeld, vervolgens gingen ze de poedertjes van Ferran Adrià in hun gerechten rondstrooien. Al die poedertjes waren e-nummers van de zuiverste soort. Nu die hype voorbij is, lopen diverse chefs ongeschoren op klompen of met een strohoed rond om hun authenticiteit te onderstrepen. Ze trekken 's ochtends met hun voltallige brigades huppelend de bossen en de weiden in om lieve bloemetjes te plukken. Of daar bestrijdingsmiddelen inzitten, daar hoor je geen kat over praten. En of daar nog veel grotere bedreigingen in te vinden zijn zoals parasieten, ach. De lieve bloemetjes worden ook nog eens op smaak gebracht met truffelolie, dus met chemie van de ergste soort. Conclusie is dat we in een wereld leven die met twee maten meet, gewoonweg omdat we niet weten waar we over praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten