Afgelopen weekend besprak ik via deze blog het gratis zuipende en vretende deel der mensheid, waaronder zich graag ook bloggers scharen. Sjongejonge, ik kreeg de wereld over me heen. Maar kennelijk had ik wel een punt, diverse partijen spraken af dat ze met mekaar aan tafel zullen gaan.
Sommoge bloggers, té zeer op hun pikkie getrapt, kozen voor de aanval op mij persoonlijk. Dat mag. Met name de blogger die het in zijn tweets als Gods Prediker had over "woord en wederwoord", wilde mij aan de paal nagelen. Wat een eer! Hij besteedde een volledige column aan mij. Geïnteresseerd begon ik die te lezen, immers, een mens wil altijd leren over zichzelf. Niets van dat alles, de man had zich kennelijk voorgenomen om mij helemaal de grond in te stampen. Dus werd het inhoudelijk helemaal niets. Hij haalde er zelfs mijn vrouw (Carine) bij, alsof zij er voor iets tussen zat. Hij begon zelfs over truffelolie. Dat waren dus vijf verloren minuten, de man kan beter een blog voor zeeppoederfabrikanten gaan schrijven, dat is een aanbevelenswaardige nichemarkt voor hem.
Enkele bloggers gingen zelfs triomfantelijk op twitter hun betaalbewijs van de restaurantbon van gisterenavond laten zien. Nou, dat maakte danige indruk. Sjongejonge, Miep heeft gisteren (vrijdagavond) echt waar betaald!
Zelfs was een blogmiep zo'n slimmertje om mij te betichten van slecht taalgebruik. Hahaha, een q in plaats van een a twitteren, dan heb je volgens blogmiep geen poot om op te staan. De Zieligheid ten top.
Maar dat was nog niet alles. Eén der bloggers merkte in zijn tweet op dat ik maar beter lijfwachten kon gaan inschakelen. Sympathiek (u kent mij) merkte ik op dat ik als oud-commando mijn mannetje wel zou staan. Waarop ik blogmiepend Nederland weer over me heen kreeg, ik lijdt aan neurotische toestanden, zo zegt men.
Enfin, tegen middernacht stapte ik in de auto om richting Saint-Pompon te gaan. Daar verheug ik me altijd zodanig op dat ik de blogmiepen helemaal vergeet. Door die radiostilte zijn ze mij ook vergeten, gelukkig maar.
De blogmiepen gaan nu in augustus een conferentie houden, zo mogelijk met vakjournalisten. Horeca Entree heeft aangeboden om dit evenement te verslaan. Zal ikzelf aanwezig zijn? Ik denk het niet. De reacties die me te beurt vielen, laten geen twijfel bestaan: de miepen willen uitsluitend mijn bloed en een partijdige partij gaat de gespreksleider zijn. Dat is overigens niet de reden waarom ik me niet zal melden, vooral wil ik benadrukken dat ik niet tot de journalistieke klasse behoor. Ik ben uitgever van vakmagazines, stel van tijd tot tijd genoegen in het schrijven van een boek en onderhoud daarnaast enkele blogs. Zoals vaker ben ik slechts een klokkenluider.
Diverse chefs en restaurateurs, overigens veelal niet de minsten, stuurden mij een mailtje of belden even. Ze konden zich helemaal vinden in mijn stelling. Allen bevestigden dat ze te maken hebben met blogmiepen die het walhallah beloven in ruil voor een gratis maaltijd. Maar dat wist ik al.
Is het nu zo dat ik àlle bloggers over één kam scheer? Verre van dat. Zo houd ik regelmatig blogs in de gaten (zoals van Carla) die me oprechte informatie geven, zonder scherprechter te willen zijn.
Graag hoor ik waar de conclusie, of het feit zoals het in bovenstaande tekst wordt gebracht, vandaan komt dat "blogmiepen in augustus een conferentie gaan houden". Ik ben zeer voor vrije, ook zelfs prikkelende meningsuiting die gebaseerd is op een juiste en volledige weergave van de situatie en context. Dat geldt voor restaurantbezoeken als ook voor artikelen in print en online. Dat mis ik helaas als het gaat om de laatste alinea. Het vermelden van "diverse chefs en restaurateurs, veelal niet de minsten, stuurden mij een mailtje [...] ze kunnen zich helemaal vinden in mijn stelling" wekt mijn verbazing. Anonieme bronnen opvoeren die uw standpunt bevestigen. Gaat het hier om staatsgeheimen, wordt er gevreesd voor represailles of willen de chefs en restaurateurs niet zelf in openbaarheid communiceren? Wat nu de vraag opwerpt, let op het is geen conclusie, ik herhaal het is een vraag: "wordt u betaald, door chefs, restaurateurs of een belangenbehartiger om dit standpunt namens hen uit te dragen?" Het is een zeer positieve endorsement over uzelf, die u online plaatst en daarmee mogelijk mensen (positief danwel minder positief) beïnvloed. Dat is een nieuwe vorm van marketing, waar u geen specialist in bent. Of wel? Hebben we samen mooi weer een nieuwe term gevonden: de nieuwe marketing uitgeversmiep.
BeantwoordenVerwijderenU ziet, het geeft weinig pas om op deze wijze zaken zichtbaar te maken danwel aan te tonen of aan de kaak te stellen. Ben ik een blogger over restaurants? Geen idee. Ik publiceer wel via allerlei kanalen hetgeen ik meemaak en soms ook met een scherpe opinie. U heeft een prachtig culinair blad. Ik lees het elk kwartaal met plezier. De rol van bladen verandert nu snel door het nieuwe medialandschap. De geschiedenis komt op vele gebieden niet meer terug. Of dat een verbetering is, dat weet ik niet. Het is meer een gegeven en daar zal iedereen mee moeten leren omgaan. De werelden van verschillende mensen. leeftijden en expertises aan elkaar verbinden is de nieuwe toekomst. Ik wil dat graag doen, vandaar ook mijn spontane actie om een debat te organiseren. En inderdaad ben ik kritisch in mijn vragen en opinies en als mensen eisen stellen waar dat in mijn ogen ongepast of te vroeg is, reageer ik daar soms fel op. Dat zal u bekend in de oren klinken. Het is voor mij echter geen doel om mensen in een vakje te stoppen en er definitief over te oordelen. U raakt bij mij nu inderdaad een snaar. In de discussie eerder dit weekend op Twitter was dat niet het geval. Nu wel omdat u een denigrerende opmerking maakt over "blogmiepen en een conferentie". Wat ik u in deze kwalijk neem? Dat u geen juiste weergave geeft van de werkelijkheid in deze. Ongeacht uw kwaadheid en frustratie (of niet, die laat ik bij u) zou het van discussiekracht getuigen om een juiste en feitelijke weergave van de situaties te geven, zeker als er anderen bij betrokken zijn. U zegt dat u niet alle bloggers over één kam scheert. Dat doet u aangaande het debat en mij wel. Het zou van kracht getuigen als u of het één of het ander zou zeggen. Beide zeggen en slechts één van beide doen kan in mijn opinie namelijk niet. Dan wordt het wild schoppen tegen de één om goede sier te maken bij de ander. U noemt dat klokkenluider, daar verschillen wij zeer van mening. Een klokkenluider maakt ongepaste, soms criminele zaken bekend die binnen een branche of bedrijf door diezelfde mensen uit de branche of bedrijf worden gedaan. U krijgt net als vele anderen een uitnodiging van mij voor het debat. Het is aan een ieder om de keuze te maken om te komen of niet.
Hartelijke groet,
@KimvanVelzen