Gratis slapen, zuipen en vreten voor alle blogmiepen

Deze week kwamen zoals gewoonlijk weer vele uitnodigingen voor persreizen binnen. Ik licht er eentje als voorbeeld uit: een Oostenrijks dorp biedt ons twee of drie dagen slapen, eten en drinken aan als we er vervolgens een stukje over schrijven. Tegen het communicatiebureau dat ons daarna belde, legden we uit dat we hier nooit aan meedoen. Dat vond de dame aan de andere kant van de lijn héél abnormaal, dat had ze nog nooit meegemaakt.

Inderdaad, beste lezers, communicatiebureau's maken zulke reacties niet mee. Want als er gratis te slapen, te vreten en te zuipen valt, is de hele meute op appèl. Kranten sturen er vaak een redacteur van de sportredactie of politieke redactie naar toe, dit bij wijze van beloning. "Je hebt het verdiend", zegt de hoofdredacteur dan. De stukjes die daarna over Oostenrijkse dorpjes en andere lokaties verschijnen, zijn niet om aan te zien. Je zou iemand als ik immers ook niet graag een voetbalwedstrijd laten verslaan.

Wie je op persreizen in grote getale tegenkomt, zijn de zogenaamde free lance journalisten. Die zijn àltijd van de partij als er gratis te slapen, te zuipen en te vreten valt. Ze doen alsof ze voor media schrijven en kunnen een indrukwekkende waslijst aan referenties laten zien. Als ze bijvoorbeeld "De Telegraaf" vermelden, zeggen ze er niet bij dat ze daarvoor één keer een stukje schreven, twintig jaar geleden. Er bestaan omvangrijke lijsten met e-mailadressen die door iedereen worden gebruikt. Er staan zelfs doden op plus veel tachtigjarigen. Van die doden heb je weinig last, ze reageren gewoon niet. De tachtigjarigen hebben een perskaart omdat ze daarmee van gratis eersteklas vervoer genieten. Ik begrijp de pr- en communicatiebureau's (en hun opdrachtgevers) niet, het zijn investeringen die niet opbrengen, alleen maar een hoop last veroorzaken.

En ook snap ik de hoteliers en restaurateurs niet. Die hebben tegenwoordig vooral te maken met zogenaamde journalisten die bij nader inzien alleen een blogje volkrabbelen. Ja hallo, bij blogspot.com kan je binnen vijf minuten een gratis blog aanmaken en voor het schrijven hoef je niet te hebben doorgeleerd. Dit soort blogs wordt bezocht door 80 personen, maar uitsluitend gelezen door 12 familieleden plus de buren. Tal van restaurateurs verstrekken aan deze blogmiepen gratis maaltijden en eventueel ook nog een bed en ontbijt. Dat is een wel héél dure vorm van reklame! Meteen is er een verklaring voor de teruglopende omzetten in de gastronomie: iedereen met een blog mag de portemonee thuislaten.

Aan alle geprofiteer doen wij niet mee. Zoals gezegd zijn we niet tuk op snoepreisjes, we kiezen onze targets zelf. In alle landen komen we in restaurants en vrijwel altijd wordt ons een kamer aangeboden, liefst de bruidssuite. Wij zeggen altijd beleefd nee, we nemen steevast een hotelletje in de buurt. Dat kost ons wel iets, maar waakt over onze onafhankelijkheid. Alle smartphonefotograferende blogmiepen en andere profiteurs met pen en blocnote zouden ze wettelijk moeten verbieden om zich als "journalist" voor te doen, ze brengen ons mooie vak in diskrediet. Laat Europa daar maar eens mee bezig zijn, in plaats van de omtrek van een komkommer.