De wereld om ons heen zit vrij simpel in elkaar. Het meeste is klatergoud zonder de minste inhoud. Iedereen loopt achter elkaar aan, tot aan het vervelende toe. Plots is elke kok met komkommer en bietjes bezig en elke barman met gin en tonic. Omdat de anderen het ook doen, lopen we daar braaf achteraan, ook al trekt het op niks, onnozelaren. We leven in feite in een wereld die geen eigen keuzes meer kent. Mao werd bekritiseerd omdat hij alle Chinezen in hetzelfde pakje liet lopen, wij doen exact hetzelfde. Alleen noemen wij dat "vrijheid" of zoiets. Vanmiddag dook ik een totaal andere wereld in, achter een hoge muur. Als je dat doet, besef je eens te meer hoe stupide de "gewone" wereld in elkaar steekt.
De wereld waarin ik vanmiddag rondliep, heet de abdij van Westmalle. Zoals u weet ben ik met het tweede boek bezig dat over deze abdij gaat. In oktober moet het verschijnen. De kern van dit boek is foodpairing, maar dat vind ik niet genoeg, ik wil veel meer in beeld brengen. Vandaar dat ik met een brede serie reportages bezig ben over dit onderwerp. Vanmiddag viel ik van de ene verbazing in de andere. Als ik dacht dat ik de abdij al redelijk kende, moest ik mezelf teleurstellen. Het is inderdaad een volstrekt andere wereld, daar achter de kloostermuren. Een wereld die uitsluitend bestaat uit bidden, werken en slapen, maar zeker ook zeer dynamisch is. Oprechtheid en rust zijn de kernwoorden. Wij in onze grote wereld zijn altijd op jacht naar meer, meer, meer (het gekke is dat we daar meestal in mislukken!). Binnen de abdijmuren is het vooral de continuïteit en de vrede met de omgeving die telt, het tegenovergestelde van groeieconomie. Ik kan iedereen aanraden om eens achter zo'n muren tot bezinning te komen. Dat hoeft niet heel lang te duren, al na tien minuten veranderen je gedachten. Niet dat je meteen wilt intreden, daar gaat het mij niet om, ik ben zelfs niet gelovig. Maar ongeloof wil niet zeggen dat we niets kunnen leren. Zou de grote wereld op de kloosterwereld lijken dan zouden we allemaal veel gelukkiger zijn. Het is aan ons om een gelukkigere wereld te maken. Voor mezelf ben ik daar trouwens al een flink stuk mee gevorderd. En dan kijk ik niet naar de materiële zaken waarmee ik overstelpt ben, maar puur naar het innerlijke. Doet u mee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten