Toen ik me jaren geleden voor het vrouwelijke geslacht begon te interesseren, ik was toen een jaar of dertien, stelde ik me graag op in de buurt van de poort van een meisjesschool. Al snel wist ik alle relevante scholen te lokaliseren en wist ik precies wanneer die uit gingen. Ik en mijn kornuiten hadden veel interesse voor de jongvrouwelijke rondingen, door ons "tietjes' genoemd. Meisjes met flinke tietjes waren er weinig, de meesten hadden bijna niets. Behalve in de huishoudschool, maar je kon zien dat de boezems daar getrukeerd waren, opgevuld dus.
Ik houd tegenwoordig van rijpere vrouwen, mijn belangstelling voor de jeugd verdween al lang geleden. Maar één ding valt me steeds weer op: de meisjes van de eenentwinigste eeuw hebben geen tietjes meer, ze hebben ferme borsten. Hoe komt het dat de rondingen in de loop van pakweg dertig jaar zo explosief konden groeien? Dat vraag ik me wel eens af. Genetische aanpassingen (evolutietheorie) kunnen het in dat korte tijdsbestek niet zijn geweest. Ik denk eerder dat het met de voeding te maken heeft. De meisjes uit mijn jeugd groeiden op met de groenten van de groentenboer, het vlees van de slager, het brood van de bakker, de melk van de melkboer en de vis van de visboer, zoals dat eeuwen het geval was. Vrij plotseling, vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw, veranderde de productie van eten en drinken drastisch en kwam in handen van steeds grotere partijen. We hoefden voortaan nog slechts boodschappen te doen op één adres: de supermarkt. Wat hebben de heren fabrikanten in ons moderne voedsel gestopt dat kleine tietjes flinke borsten werden? Het zou best wel eens zo kunnen zijn dat alles te maken heeft met toegevoegde hormonen. Het formaat van borsten, zo weten we, is immers een kwestie van hormonenspel. Hebben de fabrikanten de vrouwelijke natuur een handje geholpen?
Misschien zijn het wel de heren vetmesters die verantwoordelijk zijn. In dat geval hebben ze zich niet beperkt tot koeie-uiers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten