ZIELIGE CHEFS, ZIELIGE PALING

Het is droevig gesteld met de paling, ooit volksvoedsel nummer één. Hebben we er te veel van gerookt? Ik denk dat we de oorzaak vooral bij de Japanners, de Basken en de energiemaatschappijen moeten zoeken. Tegenwoordig ook bij "grote chefs".

Wanneer de palinkjes geboren worden, worden ze als larfjes meegevoerd met de warme golfstroom. Als ze eenmaal bij onze kust zijn beland, zijn het glasaaltjes geworden. Ze zwemmen de riviermondingen binnen en krijgen dan te maken met de drie eerdergnoemde bedreigingen. De Basken vangen de glasaaltjes om er hun klassieke "pibales" van te maken, glasaaltjesspaghetti. Ook in het zuidwesten van Frankrijk doet men dat. Daar heten de beestjes "civelles". Gelukkig zijn glasaaltjes tegenwoordig dermate duur dat ze steeds minder gegeten worden. We komen daarbij meteen bij de tweede oorzaak: de Japanners. In Japan komt de paling van nature niet voor. Daarom kopen Japanse handelaren de levende glasaaltjes massaal in en betalen er vette prijzen voor. De aaltjes die aan al die aandacht zijn ontsnapt en de rivier op zwemmen, krijgen te maken met de turbines van de waterkrachtcentrales. Het is logisch dat er uiteindelijk maar weinig volwassen worden om naar hun paaigronden terug te keren en voor verder nageslacht kunnen zorgen.
De Nederlandse minister van landbouw heeft nu een vangstverbod ingesteld. De paling wordt daar helaas niet mee gered.

Het is ronduit bedenkelijk dat "grote chefs" zich met de pibales zijn gaan bezighouden. Nu kaviaar op zijn einde loopt, willen ze iets anders op de kaart dat peperduur en extreem is. Op internet zijn diverse recepten te vinden, onder andere van Thierry Marx. Het is uiteraard veel simpeler en spraakmakender om glasaaltjes met een knoflookteentje in de pan te gooien dan een gevulde varkenspoot te maken... Zielige chefs, zielige paling.