De tourain is een van de culinaire juweeltjes van het Franse zuidwesten. Het is een maaltijdsoep op basis van een roux die verder gebonden wordt met (het zetmeel van) kilo's knoflook, gastrique en eidooier. Met vier bindingstechnieken is hij een beetje vergelijkbaar met waterzooi, de uitkomst is echter geheel anders.
Nu kwam ik gisterenavond op het dorpspleintje van Saint-Pompon iemand tegen. Op het bruggetje raakten we in gesprek en al gauw kwam het onderwerp op eten en drinken. Om een lang verhaal kort te maken: midden in de nacht trokken we met een gezelschap naar ons huis om er een tourain-bereiding mee te maken die ik nog niet kende: de tourain die ui als basis heeft. Toevallig was mijn rechterhand Joost die nacht op vakantiedoorreis in Saint-Pompon, hij heeft alles genoteerd zodat we het gedetailleerde recept in Saisonnier kunnen publiceren. Het begint allemaal met het aanzetten van véél gesnipperde ui en een roux van eendenvet en bloem. In de soepterrine wordt veel droog brood gelegd dat met knoflook is ingesmeerd. Door de soep door het brood te gieten, komt een prachtig eindresultaat tevoorschijn.
We trokken nog enkele flessen open en tegen een uur of vier waren we allemaal verzadigd. Dat is het mooie van zo'n dorpje in het diepe binnenland: telkens kom je onverwacht weer iets nieuws tegen.
Die herinneringen heb ik uit mijn jeugd in Beersel, Belgie. 's Avonds kon je op een warme zomerdag met buren ineens culinaire creaties verwezenlijken die uiteindelijk rijkelijk werden overgoten met mijn vaders huisgemaakte cider en dit tot in de vroege uurtjes. Ik mis dat enorm.
BeantwoordenVerwijderenHier in de Périgord is het leven gelukkig nog volkomen authentiek. Wanneer je 's avonds een wandeling in het dorp maakt, ben je er zeker van dat er iets gaat gebeuren.
BeantwoordenVerwijderen