ODEUR

In de gastronomische wereld heerst een eeuwig sluipend probleem bij zowel personeel als gasten. Het wordt veroorzaakt door het feit dat mensen zichzelf niet ruiken. Van een broekpoeper heeft iedereen last, behalve de broekpoeper. Een landloper ruik je van verre, de landloper vindt zichzelf een tamelijk frisse jongen. De vrouw die zichzelf in een wolk van parfum hult, is verbaast als iemand haar parfum ruikt, zelf ruikt ze namelijk helemaal niets. Zelfs zou het kunnen gebeuren dat er journalisten in lederen jasjes bestaan die zichzelf niet ruiken.

Om bij horecapersoneel te beginnen: regelmatig komt er een gastheer aan tafel met een hinderlijke lichaamsgeur. Zeg maar penetrante zweetgeur. Zodra hij heeft uitgelegd wat er zoal op het bord ligt, wil je niet meer eten. Zeker in Frankrijk maak ik dat veelvuldig mee, ook in toprestaurants Niet alle mannen nemen hun lichaamshygiëne al te nauw. Accoord, wanneer je er aanleg voor hebt, kun je bij hard werken gaan zweten. Maar zweet hoeft niet per sé penetrant te ruiken wanneer je tweemaal daags een douche neemt. Het probleem wordt nog verergerd omdat de leden van sommige (of veel) zwarte brigades te weinig beroepskleding hebben om regelmatig te kunnen wisselen. Hun geslachtsdelen hangen al negen weken in dezelfde broek te bungelen. Bij gastvrouwen komt dit probleem veel minder voor, dat wil niet zeggen dat ze niet ruiken. Personeel, zowel in de keuken als aan tafel, behoort volgens mij niet te ruiken. Een wolk parfum hoort volgens mij niet in de gastronomie thuis. Je gaat ook geen schilderijen in een museum bekijken bij rode verlichting, in principe is dat hetzelfde: de kunst moet intact blijven zonder dat de zintuigen worden beïnvloed op een manier die door de kunstenaar niet bedoeld werd.

Bij restaurantgasten neem je hetzelfde euvel waar. Ik kan het ergens wel begrijpen. Een vrouw tut zich op om op restaurant te gaan, de parfum lijkt daar vanzelfsprekend bij te horen. Helemaal fout! Het is niet prettig om je neus te laten beïnvloeden door de dame die een tafeltje verder zit. Bij mannen is het vaak een sterke after shave of okselfris. Ook weer fout. Personeel en gasten, wanneer ze elkaar gastronomie gunnen, blijven ze van sterke geuren af.

Het product dat ik zelf gebruik (en waar ik lang naar gezocht heb) is een deodorant die volkomen reukloos is zonder aan effectiviteit in te boeten: Biotherm Homme day control. Ook voor dames prima geschikt.

Dan is er nóg een euvel. In de toiletten van sommige restaurant staan flessen geurwater opgesteld. De bedoeling zal zijn om service aan de gasten te verlenen en een extra sfeer van luxe te scheppen. Maar wat doen de dames en heren gasten met die aangeboden geurflessen? Ze deppen, spuiten, sproeien en gieten er ongeremd op los. Het is gratis, dus een extra scheutje kan geen kwaad. Tegen een uur of tien 's avonds, wanneer alle gasten naar het kamertje zijn geweest, vult het restaurant zich met één geur. Die van de gratis fles.

Beste chef. U doet er àlles aan om uw gerechten in volkomen harmonie te laten zijn. Dat aan tafel de juiste geuren in de juiste volgorde vrijkomen, daar heb u uw vak van gemaakt. Waarom accepteert u dan dat uw vrouw zich in parfum hult, sommige personeelsleden stinken en uw gasten worden uitgenodigd om hetzelfde te doen? Tijd voor bezinning. Tijd voor een neutrale geniet-omgeving...