Het gebeurt regelmatig dat ik alle plagen van Egypte over me heen krijg als ik een onderwerp aansnijd. Zo ook bij mijn post over biest. Hebben we eindelijk een nieuw speelgoedje gevonden en nou wil die gekke Koreman het weer afpakken. Het probleem is dat sommigen een verhaal maar half lezen en dan hals over kop hun conclusie trekken. Heb ik in mijn verhaal beweerd dat koks van biest moeten afblijven? Helemaal niet. De kern van mijn betoog was dat steeds meer groepen zich op de biest storten. De sportwereld, de alternatieve geneeskunde en nu ook de koks. Wellicht wordt het spul ook nog ontdekt door de cosmetische industrie om er biestshampoo, zweetvoetenzalf of antirimpelvoortachtigjarigen van te maken.
Voorlopig is er biest genoeg, de moderne koeien geven nu eenmaal meer dan een kalfje nodig heeft. Maar als de halve wereld zich op biest stort, wordt het een economisch interessant product waarvan al snel te weinig zal zijn. Dat is het enige wat mij potentieel bezorgd maakt. Biest is er op de eerste plaats voor de kalfjes, zo heeft Onzelieveheer bepaald. Pas daarna is de rest van de wereld aan de beurt. Maar stel dat biest een economisch waardevol product zou gaan worden, Onzelieveheer wordt dan snel vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten