vrijdag 23 maart 2012

Op de borst kloppen

Als gastronomische sector mogen we onszelf best wel eens een keer op de borst kloppen. We zijn namelijk verantwoordelijk voor een zeer positieve maatschappelijke ontwikkeling.
Pakweg 30 jaar geleden was er in het land maar weinig passie te bespeuren. Het moest toen vooral altijd sneller, groter en méér. Misschien was dat ook wel een beetje logisch. De meeste boeren en andere producenten hadden de oorlog meegemaakt, "nooit meer honger" was het devies. Kwaliteit daar maalde niemand om. Weliswaar waren er al enkele tuinkabouters bezig met hun wortelen en preien, dat ging echter niet om kwaliteit maar over levensvisie. De gastronomie haalde zijn doperwtjes en ananas gewoon uit blik, zelfs de sterrenkeukens deden dat. Smaak was iets waar we niet zo meer bezig waren.
En toen kwam Bocuse die zich nota bene op de foto liet zetten met een kip onder zijn arm. Zijn lovende woorden waren een stimulans voor de kippenboeren in de Bresse. Plotseling zagen die dat ze iets maakten om trots op te zijn. In Nederland was het Cas Spijkers die de gebruikte aardappelrassen op zijn menukaart ging benoemen, ongehoord en ongezien in die tijd. De supermarkten hadden alleen maar Bintje en Eigenheimer, vastkokers en papkokers. Spijkers liet zijn klanten zien dat er nog meer rassen bestonden en dat die één voor één de moeite waard waren. Tien jaar later waren de supermarkten hem al gevolgd en presenteerden voortaan diverse aardappelrassen. En daar bleef het niet bij. Langzaam maar zeker kwam er een besef dat producten een eigen identiteit hadden en respect verdienden. Deze beweging heeft zich tot in alle hoeken van de samenleving uitgezaaid. Producenten waren er niet meer om te produceren voor de productie, maar om te produceren voor een klant. Dat gaf eigenwaarde en straalde uit naar de kwaliteit.
Ik durf keihard te beweren dat de gastronomische sector ervoor heeft gezorgd dat er tegenwoordig fiere boeren en vakmannen rondlopen. En daarmee ervoor gezorgd heeft dat er kwaliteit ontstond. De gastronomie diende als klankbord. Ja, laten we onszelf maar eens een keer op de borst kloppen, het is gepermitteerd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten