Jarno Eggen en Cindy Borger zijn al vele jaren vrienden van Saisonnier. Ooit kwamen ze als piepjong stel naar onze redactie omdat ze die wilden zien. We zagen ze bij wijze van spreken opgroeien in het vak. Jarenlang was hij in Giethoorn de tweede man van Martin Kruithof terwijl zij in Giethoorn de reputatie had van supergastvrouw. Het was bekend dat de twee ooit voor zichzelf zouden beginnen, toen we Jarno in Saisonnier winter 2007 als souschef portretteerden, kwam dit ook duidelijk naar voren. Die droom is deze week uitgekomen, ongewijfeld zal Noord-Nederland daarmee in de toekomst méér sterren in de wacht gaan slepen.
Zuidwolde is een onooglijk klein plaatsje in het zuiden van Drenthe, vlak bij Hoogeveen. "De Groene Lantaarn" is de naam van het nieuwe restaurant, bij die naam stelde ik me bij voorbaat de nodige oubolligheid voor. En inderdaad, nog maar kort geleden was dat ook zo. Maar in de slechts enkele weken dat Jarno en Cindy aan het interieur (met inzet van 40 familieleden en vrienden) hebben gewerkt, is dat helemaal veranderd. Alleen een bord "restaurant aanbevolen door de ANWB" herinnert nog aan de tijden van weleer. Ik neem aan dat dit ding spoedig zal plaatsmaken voor een gevelschild van een mooie club.
Het restaurant is in feite een complex van oude gebouwen, rietgedekt en echt authentiek Drents. Rondom zijn gigantische tuinpartijen en tussen de bomen is voldoende parkeergelegenheid voor wel honderd auto's. Een deel van de tuin gaat de chef ombouwen tot groenten- en kruidentuin, zodat zijn keuken zo veel mogelijk self supporting kan worden. Wanneer je na binnenkomst de enorme hal bent gepasseerd, kom je in de aperitiefruimte terecht die rond een eilandvuur is geformeerd. Daar worden wij onmiddellijk bestookt met een aantal amuses, technisch briljant gemaakt en zéér hoog op smaak. De menukaart die Cindy aanreikt, is geen menukaart maar een enveloppe. Er is tegenwoordig zo weinig persoonlijkheid, vindt ze. Iedereen krijgt dus zijn eigen post. In het mooie en warm ingerichte restaurant (nieuwe meubels, nieuwe vloer, nieuwe aankleding) degusteren we voor- en hoofdgerecht. Het valt ons op dat de gerechten heel anders zijn dan de amuses. Want waren die eerder hightech, in de gerechten is de klassieke basis markant aanwezig. Het is een verademing dat een jonge chef deze klassieke basis niet uit het oog verliest. Ik voorspel u dat Jarno daarmee een weg inslaat die later door velen gevolgd zal gaan worden.
Cindy, maar dat wist de wereld uiteraard al, is een supergastvrouw, een natuurtalent dat ook nog eens hoogopgeleid is in het vak. Tel die man en vrouw bij elkaar op en je weet dat dit stel de toon zal gaan zetten bij de nieuwe generatie. Dat is genieten op voorhand.
We nemen nog even een kijkje in de keuken en de chef legt uit dat hij vooral veel boorgaatjes in het tegelwerk heeft dichtgestopt. De keuken is verre van modern, Jarno is vastbesloten om op deze manier een solide financiële basis te leggen. Grote luxe in de keuken, ach dat kan later altijd nog. Hij heeft volkomen gelijk.
Jarno en Cindy, we wensen jullie het àller àllerbeste toe. Aan gastronomisch Nederland willen we alvast het advies geven om naar Zuidwolde te gaan. U kunt dan de toekomst van de Nederlandse topgastronomie aanschouwen en beleven.
Zuidwolde is een onooglijk klein plaatsje in het zuiden van Drenthe, vlak bij Hoogeveen. "De Groene Lantaarn" is de naam van het nieuwe restaurant, bij die naam stelde ik me bij voorbaat de nodige oubolligheid voor. En inderdaad, nog maar kort geleden was dat ook zo. Maar in de slechts enkele weken dat Jarno en Cindy aan het interieur (met inzet van 40 familieleden en vrienden) hebben gewerkt, is dat helemaal veranderd. Alleen een bord "restaurant aanbevolen door de ANWB" herinnert nog aan de tijden van weleer. Ik neem aan dat dit ding spoedig zal plaatsmaken voor een gevelschild van een mooie club.
Het restaurant is in feite een complex van oude gebouwen, rietgedekt en echt authentiek Drents. Rondom zijn gigantische tuinpartijen en tussen de bomen is voldoende parkeergelegenheid voor wel honderd auto's. Een deel van de tuin gaat de chef ombouwen tot groenten- en kruidentuin, zodat zijn keuken zo veel mogelijk self supporting kan worden. Wanneer je na binnenkomst de enorme hal bent gepasseerd, kom je in de aperitiefruimte terecht die rond een eilandvuur is geformeerd. Daar worden wij onmiddellijk bestookt met een aantal amuses, technisch briljant gemaakt en zéér hoog op smaak. De menukaart die Cindy aanreikt, is geen menukaart maar een enveloppe. Er is tegenwoordig zo weinig persoonlijkheid, vindt ze. Iedereen krijgt dus zijn eigen post. In het mooie en warm ingerichte restaurant (nieuwe meubels, nieuwe vloer, nieuwe aankleding) degusteren we voor- en hoofdgerecht. Het valt ons op dat de gerechten heel anders zijn dan de amuses. Want waren die eerder hightech, in de gerechten is de klassieke basis markant aanwezig. Het is een verademing dat een jonge chef deze klassieke basis niet uit het oog verliest. Ik voorspel u dat Jarno daarmee een weg inslaat die later door velen gevolgd zal gaan worden.
Cindy, maar dat wist de wereld uiteraard al, is een supergastvrouw, een natuurtalent dat ook nog eens hoogopgeleid is in het vak. Tel die man en vrouw bij elkaar op en je weet dat dit stel de toon zal gaan zetten bij de nieuwe generatie. Dat is genieten op voorhand.
We nemen nog even een kijkje in de keuken en de chef legt uit dat hij vooral veel boorgaatjes in het tegelwerk heeft dichtgestopt. De keuken is verre van modern, Jarno is vastbesloten om op deze manier een solide financiële basis te leggen. Grote luxe in de keuken, ach dat kan later altijd nog. Hij heeft volkomen gelijk.
Jarno en Cindy, we wensen jullie het àller àllerbeste toe. Aan gastronomisch Nederland willen we alvast het advies geven om naar Zuidwolde te gaan. U kunt dan de toekomst van de Nederlandse topgastronomie aanschouwen en beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten