Dertig jaar geleden was het een heel normaal fenomeen, tegenwoordig zie je ze bijna niet meer: de jonge avonturiers. Alle keukens van Vlaanderen en Nederland staan vol met jong volk, ze blijven het liefst in de buurt van hun eigen kerktoren en dat vind ik jammer voor hen. Het probleem van de tegenwoordige jongeren is dat ze veel te snel verknocht raken een luxe en luiheid, terwijl ze liefst op hun achttiende al een levenspartner willen hebben.
Ik zal u een beeld schetsen van een jonge avonturier. Hij trekt met zijn koksmes naar een ander land. Naar Frankrijk bijvoorbeeld. Daar gaat hij in de zomermaanden aan de slag op een goed adres. De Franse chefs smeken om keukenpersoneel, dus er zijn adressen in overvloed. Tijdens het seizoen, een maand of vier, vijf, wordt er keihard gewerkt en geld verdiend. Er worden nieuwe vrienden gemaakt en spelenderwijs een andere taal geleerd. Wanneer het seizoen in Europa afloopt, neemt de avonturier het vligtuig richting het zuidelijke halfrond waar het lente is en een nieuw siezoen begint. Kaapstad, Sidney... En alweer wordt er geld verdiend en worden nieuwe vriendschappen gesloten. Na een paar jaar en een berg vriendschappen, levenservaringen, kooktechnieken en smaken komt de avonturier weer terug naar zijn land, waar hij een enorme voorsprong op de anderen heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten