vrijdag 24 januari 2014

Oude Saisonniers teruggevonden



Ooit hebben we dozen vol met oude boekhouding op zolder gezet. Toen we die gisteren wilden uitmesten (boekhoudingen moet je tien jaar bewaren, daarna mogen ze weg), kwamen we ook twee andere dozen tegen. Toen ik die opende, begon mijn hartje sneller te kloppen. Er kwamen namelijk schatten tevoorschijn, Saisonniers uit onze beginjaren, bijna twintig jaar geleden!
Er is de laatste jaren een boeiende handel in oude exemplaren ontstaan via onze site, marktplaats, enz.  Sommige uitgaves gaan van hand tot hand tegen astronomische bedragen. Saisonnier nr. 2 (herfst 2006) heeft al meermaals € 300 opgebracht. We bezaten van die uitgave nog 2 stuks, 1 bij mij privé en 1 in onze bibliotheek. Vorig jaar werd die uit de bibliotheek gestolen. Zelfs onze hoofdredacteur Joost bezat geen nr. 2.


Wat zat er in de dozen die we ontdekten? Geen grote aantallen uiteraard, maar wel zullen we enkele verzamelaars gelukkig kunnen maken. Het gaat om:


nr. 01 Zomer 1996
nr. 02 Herfst 1996
nr. 03 Winter 1996
nr. 04 Lente 1997
nr. 05 Zomer 1997
nr. 07 Winter 1997
nr. 09 Zomer 1998
nr. 10 Herfst 1998


Let op, het gaat hier om slechts enkele exemplaren per uitgave. Wilt u er één of meerdere van die uitgaves in bezit krijgen, stuur dan een mailtje naar mij norbert@saisonnier.net met een bod. Het gaat mij niet om de absolute hoofdprijs, wél wil ik er zeker van zijn dat mijn baby's in goede zorgzame handen terecht komen.






woensdag 22 januari 2014

Tot de bom barst


Toen ik een paar maanden geleden een nieuwe blog opstartte om mijn ongenoegen over het huidige Europa te uiten, kregen ik binnen een paar weken een bericht van google dat mijn blog was aangevallen. Wachtwoord wisselen enzovoort. Voor mij was dat reden om de blog uit de lucht te halen, want kennelijk speel je gevaarlijk spel als je het niet met de bobo's eens bent. Toch blijf ik van tijd tot tijd behoefte voelen. Zoals nu.
In Nederland zijn 67.000 handtekeningen opgehaald om een referendum af te dwingen, velen hebben zoals ik het gevoel dat Europa totaal verkeerd met ons bezig is. Er gaat steeds meer macht naar Brussel waardoor de democratie buiten spel komt te staan. Kijk maar naar de politici die op tv kritische vragen kijgen. Hun antwoord is vaak dat ze er niets aan kunnen doen, het is Europa die beslist. De Nederlandse Tweede Kamer voelt niets voor een referendum en wimpelt die weg. Waarom? Dat is zonneklaar.

Politici rekenen erop dat hen na verloop van tijd een mooi baantje wordt aangeboden. En ook hebben de partijen behoefte om af en toe iemand in de luwte te plaatsen, omdat hij zich misdroeg of een lastpost met een eigen willetje is. Vroeger werden ze na verloop van tijd burgemeester of commissaris van de toenmalige koningin. Maar ja, het aantal gemeenten is drastisch geslonken en ook het aantal provincies zal binnenkort afnemen. Hoe kan je interessante goedbetaalde luie baantjes creëren? Geen probleem, want we hebben Europa. De leden van het nationale parlement zijn absoluut niet begaan met de stemming die onder de mensen heerst, nee, ze denken vooral aan het baantje dat ze straks ongetwijfeld zullen krijgen. Meer dan een miljoen  per jaar om af en toe een handtekening te zetten in een Brussels aanwezigheidsregister.
Ik voorspel u dat de aversie tegen Europa alleen maar zal toenemen. Tot de bom barst.

donderdag 9 januari 2014

Ditjes & Datjes 2

Mijn vorige verhaaltje dat de titel Ditjes & Datjes meekreeg, maakte veel reacties los. Overwegend positieve reacties. Maar ook bleek tot mijn schrik dat niet iedereen de bedoelingen van het verhaaltje begreep. Vandaar dat ik er nu op terug kom.


Is het zo dat ik de uitgeverij te koop zet? Dat ik binnenkort afscheid ga nemen en definitief naar Frankrijk vertrek? Absoluut niet. Ik wilde vooral aangeven dat je anders over je toekomst moet gaan nadenken als je dit jaar 64 wordt. Je kan je leeftijd negeren, maar dan kom je later in de problemen. Dat ik wil doen, is in alle rust nadenken over mijn toekomst en tijdig met maatregelen beginnen. Ooit zal iemand mij moeten opvolgen, ik kan nu eenmaal niet tot mijn tachtigste op deze stoel blijven zitten. Dus moet ik op zoek naar iemand die mij op termijn wil opvolgen. Misschien gaat het een tijdje duren voordat ik de juiste persoon gevonden heb. Vervolgens moet die persoon rustig worden ingewerkt in de zeer bijzondere materie die onze specialiteit is. Dus denk ik niet dat dit alles hals over kop zal gebeuren, het zal zijn tijd nodig hebben. Maar als ik daar nu niet mee begin, wanneer dan wel?
Een ander ding is dat Carine en ik privé voornemens hebben voor het nieuwe jaar. Sommigen stoppen op 1 januari met roken, wij niet. We hebben ons voorgenomen om afstand te doen van de luxe die altijd zo gewoon was. De reden daarvoor is eenvoudig: als we ooit naar Saint-Pompon vertrekken, zullen we het ook daar zonder luxe moeten doen. We moeten dan een sober leven gaan leiden en daar is niks mis mee. Toen Carine en ik erover praatten, was zij meteen voor het idee gewonnen. Afstand nemen van luxe impliceert bij ons een hele hoop. Dat begint met details als sigaretten. Die maken we voortaan zelf en dat scheelt 2/3 van de prijs. Een luxe racewagen? Ook dat past niet in ons toekomstbeeld, dus hebben we maar meteen besloten om afstand te doen van de Chevy SSR. Straks zal ook de Chevy Avalanche de deur uitgaan en gaan we rijden in een goedkope Dacia Dokker bestelwagen. Waarom ook niet?
Dan is er nog ons redactiecentrum in Schilde. Het centrum werd gebouwd in een tijd dat de bomen nog tot in de hemel groeiden. Een luxe redactiecentrum in de bossen van één der duurste gemeentes van de Benelux past niet meer bij deze nieuwe tijd. We moeten tegenwoordig een beetje zuiniger zijn, dus past ook die luxe niet in ons toekomstbeeld. Daarom gaan we dit landgoedje met zijn uitgebreide redactiecentrum (met professionele keuken, bruin café en bibliotheek) en landhuis te koop zetten. We zetten dus niet de firma te koop, alleen de gebouwen. Weg van de overdreven luxe, op naar de functionaliteit, dat is de zakelijke boodschap. En weg van de grote luxe, op naar de soberheid voor ons privé. Hopelijk heb ik hier diverse mensen mee gerustgesteld.

donderdag 2 januari 2014

Ditjes & Datjes

U weet, beste mensen, dat ik deze blog nauwelijks onderhoud als ik in Saint-Pompon zit. Dan ben ik met mijn andere blog bezig: http://saintpompon.blogspot.com
Nu we vorig jaar Château Norbert hebben aangekocht, staat het 14e eeuwse huis te koop waar Carine en ik zoveel jaren aan ploeterden. De laatste dagen vermaak ik me op de andere blog met een rondleiding door dit huis. De bedoeling is uiteraard dat ik het huis verkoop, echter, in deze barre tijden groeien de bomen niet tot de hemel dus maak ik me niet te veel illusies over de verkoopprijs. Vandaar dat ik het huis te koop zet voor minder dan de aanschaf- plus verbouwingskosten. Voor degene die nog wat geld in kas heeft, van welke kleur ook, is dit een buitenkans. Vakantie vieren in je eigen droompaleis, in een omgeving waar foie gras en truffels je om de oren vliegen...

Zaterdag vertrekken we weer naar het noorden. Het worden weer zware tijden, de Horecava staat voor de deur, P&D moet verschijnen en zo ook enkele boeken.

 Op twitter en facebook maakte ik het al bekend: ik ga me langzaamaan opmaken voor een nieuw leven, daar moet je aan denken als je richting 64 jaar gaat. Voor 2014 heb ik me voorgenomen om afscheid te nemen van de luxe die altijd zo gewoon was. Ons landgoedje in Schilde gaat in de verkoop en zelfs van mijn trots, de Chevy SSR 6 liter V8, ga ik afscheid nemen. Ik ga op zoek naar iemand die mijn taak als uitgever van Saisonnier gaat overnemen en daarmee eigenaar of mede-eigenaar wordt, ik ga dit, ik ga dat, ik ga zus, ik ga zo. Wat ik ermee wil bereiken is dat ik straks met Carine definitief naar Frankrijk kan vertrekken voor een zeer sober bestaan. Dat past ons eigenlijk veel beter dan alle luxe. Gewoon in een oude eend rondknarren en elke dag gebakken aardappeltjes eten op het terras van ons châteautje. Dan kan ik ook tot rust komen om de boeken te schrijven die ik nog graag zou maken, en om de boeken te lezen die ik nog graag zou willen lezen. Aan de kost blijven is in Saint-Pompon simpel, de financiële plannen zijn al helemaal klaar. In ons huis staat nog 150 m² leeg, daarin wil ik enkele luxe appartementen maken voor de verhuur. Verder ga ik in de diverse seizoenen op zoek naar de mooiste produkten, voor u! Het wordt bijvoorbeeld tijd dat restaurateurs truffels krijgen voor lage prijzen, die dingen liggen hier voor het oprapen en bukken kost weinig geld.... Enfin, het zijn allemaal nog dromen uiteraard. Maar welke droom die ik ooit had, zo overweeg ik, kwam nog niet uit?