zondag 31 juli 2011

Eindelijk een zoetwaterboteltattoo


Het viel niet mee, maar eindelijk heeft de zoetwaterbotel zijn eigen tattoo gekregen. Het is alweer een klein stapje in de richting waarin ik heen wil. Het is nu wachten op de pins die ik besteld heb en die volgende maand zullen worden geleverd.
Houd www.zoetwaterbotel.org in de gaten!

donderdag 28 juli 2011

Tot volgende week

En zo ben ik aan de allerlaatste dagen van mijn bouwvakvakantie bezig. De cementmolen is opgepoetst en het gereedschap opgeborgen. Nog heel even van de zon genieten en dan gaat het richting noorden, vanaf maandag is onze redactie weer geopend. Onze redacteurs zullen inmiddels wel zijn uitgerust na vijf weken dolce far niente.
Het gaat voor mij een razend drukke periode worden. Buiten de vele gasten die we in Schilde ontvangen, heb ik me voorgenomen om binnenkort alle Culiboutiques te gaan bezoeken. Daarnaast zullen er veel gesprekken met Amis Saisonnier plaatsvinden, ik ben namelijk op zoek naar een nieuwe structuur voor de club. Hoe dat zal uitpakken, weet ik nog niet. In Frankrijk staat onze club een stukje verder, daar zijn al diverse regionale initiatieven ontstaan. Nog een ander onderwerp is onze redactie, er loopt een procedure om te komen tot een nieuwe aspirant-redacteur en ook dat vereist de nodige aandacht. Dan nog niet te spreken over het werk dat ik als ambassadeur van de zoetwaterbotel moet doen.
En uiteraard zal er weer de dagelijkse zorg zijn voor deze blog, waarmee mijn andere (pompon)blog een beetje in slaap zal vallen tot midden september.

Ik heb er veel zin in, te meer omdat de uitgeverij loopt als een trein en de crisis ver achter ons ligt. Tot volgende week!

maandag 25 juli 2011

Een kleine overwinning



Vandaag op mijn andere blog: een kleine overwinning op de smaakverloedering. Mijn dorpje Saint-Pompon is weer 100% puur.

zondag 24 juli 2011

Oproep tot boycot

Er is in het Franse Zuidwesten nogal wat deining ontstaan. Het draait rond de foodvakbeurs Anuga in Keulen. De directie van deze beurs heeft besloten om foie gras op de beursvloer te weren, het presenteren van deze uiltieme lekkernij is verfboden verklaard. Wat is dat voor een Duitse onzin?

Stel je voor dat allerlei beursorganisatoren voortaan regeltjes maken die bij hun persoonlijke visie passen. Wellicht krijgen we dan een alcoholvrije Horecava. Horeca Expo Gent zal uitsluitend cafeïnevrije koffie toelaten. Op de BBB zult u voortaan geen vis meer aantreffen, op de EFFF zal olijfolie voortaan verboden zijn. Alles in het teken van een toevallige persoonlijke voorkeur van iemand die toevallig een beurs organiseert. Wat Anuga besloten heeft, tart alle verbeelding. We mogen aannemen dat een vakpubliek zelf zijn keuzes wel maakt, daar hebben we geen Duitse rechters voor nodig.

De president van de Conseil Général d'Aquitaine, Alain Rousset, ziet het als discriminatie. Het vegetatische noorden contra het vleesminnende zuiden. Hij heeft een brief geschreven naar Anuga-organisator Peter Grothus met het verzoek om zijn standpunt te herzien. Mocht het foie gras verbod blijven, dan sluit Rousset niet uit dat hij zal oproepen tot een boycot. Ik ben het volledig met hem eens, sterker nog, ik wil nú al een oproep doen om Anuga te boycotten. Het zou mooi zijn als de beursomzet door een boycot drastisch zou dalen. Zodra de Duitsers het in hun portemonaie voelen, halen ze wel bakzeil. Nee, op flauwekul zitten we niet te wachten. Vandaag is de foie gras sector aan de beurt, welke sector zal de volgende zijn?

zaterdag 23 juli 2011

Engelsen in Frankrijk


Vandaag op mijn andere blog.

donderdag 21 juli 2011

Mijn coming out



Wie wist ervan? Eigenlijk bijna niemand. Carine wist het uiteraard, ik kon het onmogelijk al die jaren voor haar verborgen houden. En mijn dochter wist het. Dat komt omdat ze me ooit betrapte. Ze beloofde me toen plechtig om er nooit met iemand over te praten. Dat is inmiddels alweer twintig jaar geleden en inderdaad heeft ze er nooit over gesproken, zelfs niet met Geert.
Van alle geheimen die ik met me meedraag, is dit het grootste geheim. Ik kan me niet voorstellen dat buiten Carine en Nathalie iemand mijn geheim kent. Daar is nu verandering in gekomen omdat ik mijn mond voorbij praatte op een onbewaakt moment. Het wordt tijd voor mijn coming out en dan doe ik dan ook maar meteen voor de hele wereld.

Zie de rest van dit verhaal op mijn andere blog http://saintpompon.blogspot.com

woensdag 20 juli 2011

Château Chinois



Vroeger waren het de Japanners, tegenwoordig de Chinezen die alles namaken. Voor het nauwkeurig nabootsen van tassen, horloges en sportschoenen van grote merken bestaan hele industrieën. Alles wat geld kan opleveren, zeker voor de Chinese binnenlandse markt maar ook wat ze per schip of container aan louche buitenlanders kunnen verkopen, wordt in China gemaakt. Alles wat geld kan opleveren, dat betekent dus ook dure wijnen. Al twee jaar geleden werd opgemerkt dat LEGE flessen van beroemde wijnen tot duizend dollar kunnen opbrengen. Men vult die met een rood goedje, plaatst er een nieuwe kurk en capsule op en plotseling heb je een fles die vele malen méér waard is. Dat is overigens niet alleen een Chinese bezigheid, in allerlei Europese keldertjes komt die praktijk voor. In China gaat het veel verder dan dat. De Chinese industrie presteert het zelfs om àlles, fles, etiket, kurk, capsule, kistje, méér dan perfect te immiteren. En daar is dan snel een container van volgeladen om naar Europa of Amerika te verschepen. Vaak is de immitatie niet helemaal perfect. Een klassiek voorbeeld daarvan is het Delfts Blauw dat in de zeventiende eeuw door de Chinezen werd gemaakt. De borden en vazen vertoonden typisch Hollandse tafereeltjes, de afgebeelde mensen hadden spleetogen. Tegenwoordig zie je die kleine foutjes ook op wijnetiketten, vooral schrijffouten.
De Franse wijnwereld is als de dood voor al die immitaties. Op de Chinese markt doen de Fransen al enkele jaren hun best om Franse wijnen te positioneren. Dat doen ze met glossy billboards en advertentiecampagnes waar ik een beetje om moet glimlachen. Het werkt echter wel, want momenteel verschepen de Fransen al heel wat miljoenen liters per jaar naar het land van Mao. Maar wanneer steeds meer Chinezen flessen en etiketjes gaan immiteren, dan zou dat voor de Fransen wel eens heel erg bedreigend kunnen zijn.
Wat doen de Chinezen met een Château Petrus? Ze drinken hem niet, ze zetten de fles op een markante plaats in huis om als statussymbool te dienen. Wat dat betreft maakt het niet uit wat er in de fles zit. Liever drinken ze cognac bij het eten, met liters tegelijk. Daar zijn de Fransen wel weer tevreden over.


France La Gloire. Met deze grandeur willen de Fransen het Chinese publiek verleiden.


Het verleiden gebeurt tevens met een vleugje romantiek


Zt.Nicolas. Een nieuwe AOC of een Chinese heilige?


De allerberoemdste Châteaux zijn in Peking op billboards te zien, van Chatreal Cheval Blanc tot Chatreal Latour.

maandag 18 juli 2011

Op mijn andere blog

Vanavond de vernisage van mijn nieuwe balconnetje. Feest, feest, feest.

zondag 17 juli 2011

Gidsen en feesten




Als er in plaatsen als Kruishoutem, Sluis of Zwolle drie sterren worden uitgereikt, staat de wereld dan op zijn kop? Welnee. De krant schrijft een stukje en de restaurateur ontvangt een paar bosjes bloemen, daarna wordt weer overgegaan tot de orde van de dag. Kijk, bij ons in Saint-Pompon gaat dat heel anders. De plaatselijke cafébaas anex chef Bruno werd in de nieuwe GaultMillau getracteerd op een toque. Dit omdat de inspecteur onder de indruk was geraakt van de smaak die een eenvoudige keuken met goede grondstoffen kan hebben. Het hele dorp is er vol van, het hele dorp is zo trots als een pauw. Het is een groots moment om bij stil te staan. Op het marktpleintje werd tafels, banken, een biertap en een buffet neergezet, vele tientallen mensen kwamen Bruno (die speciaal nieuwe kleren had gekocht) feliciteren met het behaalde resultaat. Zijn zoon Benoît die pâtissier is, sloot het feest af met een enorme taart in de kleur van de gids.
Mijn voorstel: zodra er in de lage landen sterren, mutsjes, vorkjes, rugnummers of bibs worden uitgereikt, maak daar dan een groots moment van, laat iedereen meegenieten. Dat is beter voor iedereen. Meermaals per jaar een feestje, elk jaar opnieuw!

woensdag 13 juli 2011

zondag 10 juli 2011

Verwaarlozing heeft soms zijn reden



Mocht u niet begrijpen waarom ik deze blog een beetje verwaarloos, ik heb allerlei dingen te doen. Het ene moment ben ik tuinman, het andere moment laat ik me een cassoulet serveren...

zondag 3 juli 2011

Uit mijn dak


Vandaag ben ik weer eens ouderwets uit mijn dak gegaan. Carine en ik hadden ons voorgenomen om vroeg op te staan. Richting Pyreneën rijden en hier en daar een rommelmarkt bezoeken. Het was aanvankelijk huilen met de pet op, er werd vooral veel speelgoed en kinderkleding aangeboden. Tot we op een marktje in een dorpje in de buurt van (pruimenstad) Agen een bananendoos met kookboeken tegenkwamen. De ORIGINELE Physiologie du Goût van Brillat-Savarin! En in dezelfde doos de ORIGINELE Nouvelle Cuisine Bourgeoise van Urbain Dubois! Mijn knieën knikten. Vooral toen bleek dat de verkoper niet eens wist wat hij verkocht. Voor hem waren het boeken zoals alle andere. En dus kan ik onze bibliotheek weer een stukje blijer maken. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Maar vandaag krijgt van mij honderd punten.