Drie weken ben ik in Saint-Pompon geweest om aan de restauratie van Château Norbert te werken. Gekleed in mijn "bleu" sta ik dan aan de betonmolen, het is bijna onmogelijk om dat met iets anders te combineren. Vandaar dat deze blog een tijdje leeg bleef. Wat is er in gastroland allemaal gebeurd in die drie weken? Veel en niet veel. Kennelijk was iedereen druk doende om asperges onder de sneeuw vandaan te halen. Het meest markante nieuws was dat de Amsterdamse tweesterrenchef Ron Blauw het roer omgooit. Zijn persbericht klonk mij als muziek in de oren. In wezen zegt hij exact hetzelfde als wat ik in mijn boek Tweede Overpeinzingen schreef. Vijf of zes amuses, vier soorten brood, het merendeel van de gasten zit daar niet meer op te wachten, de eisen van het publiek veranderen in razend tempo. De gast mag van Ron weer koning zijn. Geen duur gepiel met liflafjes en geneuzel waar niemand om vraagt (maar uiteindelijk toch moet betalen). Terug naar de basis. Eerlijke en herkenbare smaken in ongecompliceerde gerechtjes. Reageren op het aanbod en de natuur. En daaraan gekoppeld uiteraard: eindelijk weer eens geld verdienen.
Blauw presenteert een nieuwe kaart met 25 gerechtjes die 15 euro per stuk kosten. Als gast kan je zelf kiezen wat en hoeveel je eet. Spontaan binnen kunnen lopen, al was het maar voor een glas wijn. Zoals dat destijds bij zijn leermeester Henk Tuin ook ging. Dàt noem ik pas gastronomie. Weg met alle gepruts. Ik hoop van harte dat Ron Blauw zijn collega's tot nadenken zet. Het werd niet alleen voor hem de hoogste tijd om het roer om te gooien, het is ook voor ú de hoogste tijd. Want het niet omwille van de een of andere crisis dat het publiek afhaakt, het is omdat u te veel met uw eigen bevrediging bezig bent en al lang niet meer naar uw klanten luistert. Uw publiek is de zogenaamde moderne gastronomie kotsbeu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten