zondag 15 januari 2017

Vakbeurzen

vorige week maakten we voor de 20e keer de Horecava mee met een eigen stand. Ikzelf ben aangesteld als meubilair, dus kan ik vanaf mijn stoel lekker rondkijken. Er vallen dan heel wat dingen op. Te beginnen met het personeel dat stands bemant. Op dinsdagochtend zie je voornamelijk verdwaasde blikken. Mannen en vrouwen uit de provincie zijn een weekje in Amsterdam, dus zetten ze de bloemetjes buiten. Sommigen hebben de hotelkamer alleen nodig om zich even te douchen, op de beurs slapen ze uit. Let wel, dit is bepaald geen uitzondering. Als ik dan bedenk wat een stand kost... Vierkante meters, standbouw, personeelskosten, reis en verblijf, een stand kost in totaal al heel gauw 1.000 euro per vierkante meter. Wanneer je als CEO beslist om een stand van 200 meter te nemen, kost het je 2 ton. Dat is een hele dure slaap- en rustplaats voor katers. Wij hebben onderling afgesproken dat zoiets bij ons niet gebeurt. We gaan 's avonds samen eten en duiken dan onze bedden in. Zoals het hoort.

Wat me op de Horecava 2017 trouwens opviel, was de positiviteit. De Nederlandse horeca heeft er duidelijk weer zin in, is opgewekt en kooplustig. Na zeven magere jaren van overleven is de sector plotseling weer booming en dat doet me veel plezier. Wat was het contrast tussen de vakbeurzen van Gent en Amsterdam groot! In Gent, afgelopen november, zag je trieste gezichten en een bedompte sfeer. Maar ja, de Belgen hebben zelf hun regering gekozen, de Vlamingen vertrouwden vooral op gladde NVA praatjes. Daar betalen ze nu de hoofdprijs voor.

Volgende week zijn we nog even op de Bio beurs in Zwolle en dan direct door naar 's werelds belangrijkste horecabeurs Sihra in Lyon. We zijn daar voor het eerst met een eigen stand, ik ben zeer benieuwd. Zelf zal ik er niet bij zijn, want ons dorpje Saint-Pompon in de Franse PĂ©rigord wacht op mij. 2017 is voor ons een overgangsjaar waarbij Edwin stap voor stap het roer overneemt, ik wil hem niet al te veel in de weg lopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten