dinsdag 8 september 2009

AFGHANISTAN

Gisterenavond kregen we belangrijk bezoek over de vloer. Guust, die in onze straat woont, kwam zijn zoon Kris voorstellen die sergeant paracommando is. Ze kwamen een aperitiefje bij ons drinken, maar dat liep uit de hand. Ikzelf was ooit namelijk zelf sergeant paracommando en dat schept een onnoemelijke band. Kris gaat binnenkort naar Afghanistan en dat vond ik reden genoeg om hem mee te nemen naar een plekje waar slechts weinigen komen: mijn whisky-kelder. Het valt niet mee om je persoonlijke favoriet te vinden tussen 350 flessen, dus moesten vele glaasjes worden gedegusteerd. Ik deed driftig mee, uiteraard uitsluitend om de juiste adviezen te kunnen geven. Sterkte Kris, we zullen aan je denken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten