RESTAURANTWEEK

De jaarlijkse restaurantweek is een fenomeen dat de aandacht verdient, zeker nu er (althans in Nederland) ook veel toprestaurants aan meedoen. We vroegen een Ami Saisonnier om statistieken en anecdotes bij te houden om te weten hoe die week in een sterrenrestaurant verloopt. Hier zijn de resultaten.
Tijdens de restaurantweek in maart was het betreffende restaurant 5 dagen open, zowel voor de lunch als het diner. Er kwamen 520 eters, waarvan er 90 niet via de restaurantweek hadden gereserveerd en à la carte aten. De weekomzet bedroeg 35.000 euro, waarvan 12.500 euro à la carte. De menuprijs was € 30 voor de lunch en € 35 voor het diner, de restaurantwekers brachten een gemiddelde totaalomzet van € 52,30 per persoon.
Wat voor soort mensen waren de restaurantwekers?
65% waren nieuwe onbekende tevreden gasten die het eten in een sterrenzaak eens mee wilden maken. De reacties waren leuk, maar het is moeilijk in te schatten hoeveel er terug zullen keren.
20% van het publiek bestond uit neppers. U kent ze wel, de mensen die dik doen en interessant willen zijn. "Wij zijn gewend om in sterrenzaken te eten", en dan vervolgens het uiterste minimum bestellen en zijken over de prijs van het water. "Ik ben een echte Sauvignon liefhebber", en dan een fles huiswijn bestellen en die afkraken. "Ik vond het voorgerecht verfijnder dan het hoofdgerecht", "Wij vonden de cuisson van de kabeljauw iets te rauw, mijn vrouw kookt thuis ook op zeer hoog niveau met topkwaliteit vis". Dat hebben ze vermoedelijk op tv gezien. En vervolgens een frikandel vragen voor hun zoontje van twaalf: "Tja, ze lusten nog niet zo veel op deze leeftijd, hè." Of ze zeggen: "We aten laatst bij uw collega X, dat viel ons toch wel tegen. Vindt u ook niet?" De ergste neppers van allemaal presenteren zich als culinair journalist en gaan met een blocknote aan tafel. Verder herken je ze aan hun domme opmerkingen. "Hm, een koude gazpacho. Is weer eens iets anders." Na het diner zeggen ze: "Ik weet nog niet wat ik over u op mijn blog ga schrijven."
2% van de restaurantwekers was absoluut wereldvreemd. "Ik hang mijn jas wel op m'n stoel. Als aperitief voor mij een koffie en voor mijn vrouw een glas zoete wijn." Of bier tijdens de gehele maaltijd en per persoon 3 broodjes van 200 gram. Voor dit klantentype begint de lunch om 11.25 uur en het diner om 17.30 uur.
Tussen 1 en 2% was milieuactivist, groenjakker of veganist. Ze kwamen verplicht mee met hun familie, zonder hun voorkeuren vooraf kenbaar te maken. Achteraf zeggen ze dan: "Ik vond uw vegetarisch menu niet inventief genoeg, thuis eten we ook kaas."
5% behoorde tot de groep van absolute klepzijkers. Ze komen speciaal om het de jongens en meisjes van de bediening zo moeilijk mogelijk te maken, zodat iedereen zich na afloop miserabel voelt. Vervolgens gaan ze tegen iedereen zeggen hoe waardeloos het was. Vermoedelijk gedragen ze zich in een schoenenwinkel net zo. Is het jaloezie, frustratie of beide?
1% bestond uit journalisten (de groep van 4% would be journalisten onder de neppers niet meegerekend) die kwamen kijken of je ook voor dit aantal gasten tegen deze prijs topkwaliteit kunt leveren. Vervolgens schrijven ze een geweldige of klote recensie.
Een half procent is het beste te omschrijven als fan, stalker of gek. "Oooo schat, ze heeft me een handtekening gegeven."
5% bestaat uit vaste gasten die zich afvragen waarom je die andere 95% toelaat in hun vertrouwde restaurant, maar er na enige uitleg de humor wel van inzien.
Wat was de conclusie van deze Ami? Het was een enerverende week waarin vele leuke momenten werden afgewisseld door enkele klote ervaringen. De bediening werkte supersnel: 50 personen in 80 minuen. De omzet? Die was zo slecht niet voor een maartse week tijdens de recessie. De hamvraag: ga je het volgend jaar opnieuw doen? "Daar moeten we nog eens goed over nadenken."