Een jaar of tien geleden kwam ik hem tijdens een reportage tegen, de Brusselse chef die in Nederland een carrière had opgebouwd. Hij was een natuurtalent die het zelfs schopte tot chef van De Hoefslag. Daar verbleef hij niet lang, want toen hij voor een kleine operatie aan zijn voet naar het ziekenhuis moest, werd zijn been geïnfecteerd door de ziekenhuisbacterie en dat is nooit meer helemaal goed gekomen. In deze Franstalige chef, die op een grappige Haagse manier Nederlands praatte, zag ik enorm veel mogelijkheden. We besloten te gaan samenwerken en al snel stond hij bij ons op de loonlijst. Philippe gaf me de inspiratie om met een Franse Saisonnier te beginnen en vanuit zijn nieuwe woonplaats Parijs bouwde hij het magazine op. Plotseling waren we één van de belangrijkste culinaire bladen op de Franse markt.
En dan, op zekere dag, zei hij me dat hij naar Brazilië wilde gaan emigreren. Daar schrokkn wij enorm van. Eerst dacht ik dat het idee nog wel zou overgaan, maar het werd steeds duidelijker dat hij onverbiddelijk zou vertrekken. Toen hij eenmaal weg was, ontstond er bij ons een leegte, waarvan ik wist dat ik die nooit meer op de juiste manier zou kunnen opvullen. Voor Philippe kwam Bruno in de plaats, maar die had geen tien procent in huis wat Philippe had. Een belangrijke eigenschap van Philippe is dat hij dankzij een strenge klassieke opleiding en zijn werk in vele klassieke sterrenkeukens een wandelende Escoffier is. Zijn kennis van de keuken is zo'n beetje vergelijkbaar met die van Eddie Van Maele. Wanneer hij op reportage ging, was hij de collega van de chef, niet meneer de journalist.
Toen Philippe zag dat ons avontuur met zijn opvolger mislukte, ging hij weer deels voor ons werken. Eén of twee keer per jaar lieten we hem voor een maandje overkomen en hij maakte dan een grote berg reportages. Ook deed hij vanuit Brazilië het vertaalwerk voor ons. Maar het bleef pappen en nathouden. Zodanig dat ik er met Carine en Joost over sprak om de Franse Saisonnier definitief te stoppen.
Wat wij niet wisten, is dat Philippe daar in Brazilië enorme heimwee heeft naar zijn vrienden en naar de gastronomie. Toen hij hoorde dat we met de Franse Saisonnier wilden stoppen (dus stoppen met zijn eigen kind), nam hij een moedig besluit. Vorige week spraken we af dat Philippe definitief terug komt naar ons vanaf 1 januari aanstaande. Hij gaat de Franse Saisonnier zijn glorie weer teruggeven en bovendien zal de nieuwe hoodredacteur Joost een goede tweede man aan hem hebben. Leve de toekomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten