We komen allemaal aan de beurt

In de nieuwe KoksKoerier staat een zeer interessant groot dubbelinterview te lezen. Meesterkok Sjaak Jobse, algemeen beschouwd als de goeroe van de instellingskeuken, en Cees Moeleker die tussen de keukens opgroeide en er ontelbaar veel ontwierp en installeerde, zetten we samen in mijn cafeetje Chez Norbert met een goede fles en een dictafoon. Verleden, heden en toekomst, dat was de rode draad. Vroeger was de instellingskeuken een nonnetjeskeuken. De nonnetjes kookten wat ze van hun moeders hadden geleerd. Elke dag was het "eten wat de pot schaft" met het marktaanbod en de seizoenen als kern. De oudjes kregen bepaald geen culinaire hoogstandjes voorgeschoteld, wel was het de kost die ze thuis gewend waren geweest. Sindsdien is alles gaan veranderen. De instellingen werden groter, er kwamen directeuren, managers en budgetten. Op het dieptepunt (en dat is anno 2012 op diverse plaatsen nog steeds het geval) moeten de mensen veertien dagen op voorhand op een formulier invullen wat ze willen eten. En nog steeds gebeurt het dat de oudjes op onmogelijke tijdstippen worden bediend omdat het de organisatie beter uitkomt. Pannetjes doorschuiven, noemt Sjaak dat. Het courante budget voor een hoofdgerecht is al gedaald tot € 2,20 en telkens opnieuw wordt er een stuiver vanaf gesnoept. Weet u wat hiervan het gevolg is? Ondervoeding, vereenzaming en een hoog medicijngebruik. Maar binnenkort zal er een geheel nieuw soort bejaarde ontstaan. De babyboomers gaan met pensioen. Die zijn opgegroeid in de sixties, hebben zich hun leven blauw betaald voor hun oudedag, ze zijn verwend en ze zijn mondig. Ga je die kunnen afschepen met een doorgeschoven pannetje van € 2,20? Sjaak en Cees denken van niet. Het wordt tijd voor maatregelen. Hier en daar zien we nieuwe initiatieven ontstaan. De brasserie en grand café zijn in de verzorgingshuizen in opkomst. Dat zijn luxe omgevingen die de oudjes stimuleren om niet op hun kamertje te blijven. Hier en daar zien we ook een beetje commercie tevoorschijn komen. Daar is niets mis mee, een Zeeuw houdt af en toe van een mosseltje en een Brabander wil wel eens een asperge binnenkrijgen. Weet u wat? In de loop van volgende week zal ik het complete interview publiceren. Het onderwerp is belangrijk genoeg, want... vroeg of laat komen we allemaal aan de beurt. Hoe zien wij het voor onszelf? Daar moeten we nu de basis voor leggen!