Gelukkig zijn we er weer een jaartje vanaf. Ik bedoel de absolute hysterie die in Nederland rond de Michelingids bestaat. Komt die gids in België uit dan maakt niemand er zich druk om. We zien wel. Maar Nederland! De Grote Gekte, de Moeder van alle Gektes. Elke zelfverklaarde deskundige en alle media voeren wekenlang het hoogste woord. Ze doen allemaal geheimzinnig, zelf weten ze namelijk wie de derde ster gaat krijgen maar dat mogen ze niet verklappen. Michelin komt dit jaar zelf naar Nederland voor de gidspresentatie. Oeioei, dat betekent dat er een nieuwe derde ster gaat komen. Ze gaan de presentatie in Maastricht doen. Oefoef, dan weet je wel wie die derde ster gaat krijgen. Derdester, derdster, derdester, je kon er niet omheen. Zelfs de Palestijnen en de bankcrisis moesten daarvoor even naar de achtergrond verschuiven. Allemaal lulkoek en apekool, als je het mij vraagt. Achteraf is er dan de lichte verontwaardiging. "Wij als belangrijk gastronomisch land..." Laat me niet lachen, dertig jaar geleden had nog niemand van schimmelkaasjes gehoord.
De mensen van de afdeling tourisme van Michelin zullen weer genoten hebben. Al die heisa is nog vrijwel het enige dat hen (denk ik) overeind houdt. Ooit begonnen om de weg voorspelbaar te maken en zo het bandenverbruik te stimuleren, is de toeristische afdeling vrijwel achterhaald. De markt voor landkaarten is geminimaliseerd dank zij de tomtommetjes. En als je dan zoals ik toch nog een kaart wilt, dan koop je hem op je aaipadje voor een luttel bedrag. De updates nadien zijn gratis. De groene gidsen dan? Vroeger ging iedereen daarmee op vakantie, tegenwoordig plukken de mensen de wetenswaardigheden van hun vakantieregio van het internet. Het rode bijbeltje? Ik durf er vergif op innemen dat de oplage gigantisch geslonken is. Restaurateurs en koks zijn de belangrijkste afnemers, maar ja, daar zijn er geen honderdduizenden van. Het internet staat bol van recenties, zo actueel als actueel maar kan zijn. Wat blijft er dan nog over? Aandacht. De naam Michelin wordt duizend keer zo vaak uitgesproken dan de namen Vredesteyn, Goodyear of Pirelli. Dat is denk ik de belangrijkste waarde geworden voor Michelin. Gelukkig is er dat nog, de gastronomische wereld zou armer worden zonder rode gids. Blijf dus gerust röring maken, het is goed voor de gastronomie.
Nog even een kleine kanttekening. De nieuwe sterren zijn binnen een paar minuten landelijk bekend, maar er worden er altijd een paar vergeten. Dat zijn de restaurants die ondanks een chefswissel hun ster niet verloren hebben. Houd je na een chefswissel je ster dan kan je die beschouwen als een nieuwe. In dit kader moeten we twee bedrijven feliciteren. In Hermitage te Rijsoord is Roeland Klein een half jaar geleden als chef aangetreden. Dat geldt ook voor Landhuishotel De Bloemenbeek in De Lutte. De chef Lars van Galen begon immers voor zichzelf. Zijn opvolger Michel van Riswijk (Meesterkok) heeft de touwtjes stevig in handen genomen en weet dat nu beloond. Roeland, Michel en jullie teams, van harte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten