Zo, ik ben weer boven water. Na een volle week van intensieve interviews lag ik gisteren een hele dag voor Pampus, vandaag kan de vakantie echt beginnen. En die begint uiteraard met een overpeinzing.
Het restaurantje tegenover ons blijft me biologeren. Een veertiende eeuws pand met veel uitstraling en een prachtige inrichting, een leuk terras, eigenaar Herdin kreeg het maar niet op een fatsoenlijke manier verhuurd. Zodanig zelfs dat hij de huurprijs liet zakken tot 500 euro per maand, inclusief ingerichte keuken, interieur, borden en bestek. Meermaals deed ik in het verleden een oproep, er was geen interesse. In de loop der tijd kwamen er alleen maar desperado's op af. Werklozen die een avontuurtje zochten, failliete mensen die nog in grote problemen zaten. De enige keukenapparatuur die altijd overuren draaide, was de magnetron. De desperado's deden geen goede zaken, het restaurant bleef leeg, zelfs al lieten ze de menuprijzen zakken tot onder de 10 euro. De problemen werden alleen maar groter en de "restaurateurs" verdwenen weer even snel als ze gekomen waren. Tijdens de 12 jaar die ik in Saint-Pompon verblijf, heb ik er zo een stuk of 8 zien komen en gaan, ook bleef het restaurant enkele jaren leeg te huur staan.
Maar zie wat er nu plotseling is gebeurd. Er zijn nieuwe huurders, mensen uit het vak. Ze hadden een goedlopend restaurant, maar verkochten dat omdat ze met hun jonge gezin meer in de luwte wilden komen. Twee maanden geleden arriveerden ze en na een maandje poetsen gingen ze begin juni van start. De eerste week was aarzelend, maar toen kwam de kandizie goed op gang. Hoewel het seizoen nog niet echt begonnen is, draaien ze nu al tweemaal daags volle bak. Dertig plaatsen binnen, twintig op het terras. Dat is honderd couverts per dag. Ze hanteren geen afbraakprijzen, zelfs lijken ze duurder dan gemiddeld. Maar wel bieden ze kersverse kwaliteit en mooie gerechten. Reklame hebben ze niet gemaakt en toch zit de hut na korte tijd mudjevol. Het is een bewijs dat mond-op-mond reklame duivels snel kan werken. Als je maar wilt bieden wat de mensen verlangen: geen magnetron, geen chichi, gewoon lekker vers eten met de juiste cuissons en sauzen. Tweemaal daags volle bak dat wil iedereen wel. Hier in Saint-Pompon is te zien waar de sleutel tot succes te vinden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten