Mijn oude huis in mijn authentieke Franse dorpje zet mij vaak aan tot overpeinzingen. Nu moet ik ineens aan water denken, louter omdat ik mijn puits aan het restaureren ben, mijn waterput. Water, we staan er helemaal niet bij stil. Gewoon de kraan opendraaien. Dat was ooit wel eens anders. Water was er niet om te drinken, want daar kon je vroeger dood aan gaan. Om te drinken was er bier voor jong en oud en in regio's zonder bier was er de wijn, van bier of wijn ging je niet dood. Maar er is uiteraard meer water nodig dan alleen om te drinken. Al was het alleen maar om je haricots verts in te koken. Hoe deden de mensen dat vroeger? In mijn dorpje waren vroeger vier officiële waterputten, ze bestaan alle vier nog steeds. Ik mag me eigenaar van één put noemen, hij staat in de tuin van de voormalige smederij. Wellicht is die put even oud als de vloer van de smidse: Gallo-Romeins, van ongeveer de 4e of 5e eeuw n.Chr, zo'n vijftien eeuwen. Een smid kan geen minuut zonder water. In elk geval komt deze puits al op de oudste kadastrale plannen voor. Hij is zeer diep, want je moet lang wachten voordat je na het laten vallen van een steentje een plonsje hoort. Jammer genoeg is hij veel te smal om erin te kruipen, ik zou er best wel wat voor over hebben om te weten wat er op de bodem ligt. Misschien kan dat nog ooit met een camera.
De put. Alle dorpelingen moesten vroeger hun water putten uit één van de vier putten. Dat was niet gratis, er moest per emmer een gering bedrag voor worden betaald. Een putbezitter behoorde daarom tot de happy few van het dorp. Waarom had dan niet iedereen een put? Wel, ik denk dat het graven een enorme klus moet zijn geweest. Een mooi rond gat van misschien wel tien of veel meer meters maken in een rotsachtige bodem en daarna de wand keurig "betegelen" met natuursteen, dat is zelfs met de moderne technieken nog een hele opgave.
Wil je tegenwoordig water, dan draai je de kraan open. Had je vroeger haricots verts op het menu? Dan ging je eerst water halen uit de Mandalou om er de goente mee te wassen. Vervolgens moest je met een sou (muntstukje) plus een emmer op pad om kookwater te fourageren. U begrijpt dat de mensen zichzelf vroeger nooit wasten. Ode aan de kraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten