En gisteren ging er alweer een restaurant van een jonge Vlaamse sterrechef failliet. Hoewel ik over het specifieke geval geen oordeel kan vellen, zie ik steeds opnieuw hetzelfde patroon. Een jonge vent begint een restaurantje en heeft het moeilijk om zijn kop boven water te houden. Plotseling komt er een ster en de zaak puilt voortaan uit. Wat doe je dan? Heel tevreden zijn, zou ik zeggen. Weg ellendige tijd, eindelijk eens iets verdienen. Het probleem is dat in zo'n geval (bijna) iedereen zich helemaal gek laat maken, door zichzelf en door zijn omgeving. Er moet een nieuw restaurant komen dat àlle opgekropte ambities kan waarmaken. Er wordt een investeerder gevonden en een nieuw pand wordt van alle mogelijke luxe voorzien. En dan, in dit geval nog geen jaar later, barst de bom. Failliet. Weg alle dromen. Ik heb u hiervoor al vaak gewaarschuwd, ik heb het meermaals van de daken geschreeuwd en zal het blijven doen. Ben voorlopig tevreden met wat je hebt, tel je zegeningen. Laat je niet gek maken door een ster, zelfs niet door drie sterren. Blijf met je pootjes op de grond, probeer van de kleine dingen te genieten. En vooral: die ster kreeg je niet op basis van je toekomst maar op basis van je verleden. Had je bestek van Ikea op tafel en kreeg je desondanks een ster? Dan hoeft je niet plotseling aan zilver te denken, Ikea was volgens de inspecteurs goed genoeg.
Wouter, je bent nog jong, je bent een doorzetter en je hebt talent. Na een roerige periode zal het met jou weer helemaal goed komen, ik verzeker het je. Als we je ergens mee kunnen helpen, graag. Maar het was allemaal niet nodig geweest.
Wie is de volgende die zijn pootjes niet op de grond hield?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten