En dit is wat er van een roemruchte pop-up keuken overblijft. Niets dan rotzooi. Al een uur nadat een beurs de deuren sluit, is bijna niets meer te herkennen. Mannen in blauwe overalls, palletwagens, hoogwerkers en vorkheftrucks nemen de leiding over en maken er een chaos van. Voor mij is dat altijd een pijnlijk moment, zoiets als de laatste minuut van carnaval. Ditmaal kan echter niets mijn glimlach verstoren, want nog nooit in al die jaren was een evenement zo warm, vriendschappelijk en enthousiast. Er zijn veel vrienden, oude en nieuwe, die ik wil bedanken. Maar vooral wil ik mijn duim opsteken voor Bobby en Ritchie die een bar neerzetten, dranken aanslepen en het gezellig maken, zonder er ooit iets voor terug te vragen. En ook een opgestoken duim voor twee Amis Saisonnier die drie dagen en nachten loeihard voor ons werkten: Edwin Loos en Michèl Kagenaar. Tot slot wil ik nog even kwijt hoe fier ik op mijn team ben. Het is buffelen geblazen om drie keer met een vrachtwagentje heen en weer te rijden tussen Schilde en Assen, vervolgens de beurs op te bouwen, vervolgens twee dagen te mise en placen, vervolgens drie dagen keihard staan werken om tot slot de boel weer af te breken en weer in het vrachtwagentje te stappen. Bedankt Joost en Wouter. En dan onze Martine, die in het dagelijkse leven de abonnementen beheert. Alleen woensdag al verwerkte ze 120 wasbeurten met de afwasmachine. Daar heb ik respect voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten