In de volgende Saisonnier staat een verhaal over lijngevangen zeebaars. Hoofdredacteur Joost trok met beroepsvissers naar zee om hun werk gade te slaan. Er bestaan in Nederland 21 beroepsvissers die zich hiermee bezighouden. Ze doen hun werk ver uit de kust in piepkleine bootjes en vissen met de hengel, wat natuurlijk heel kleine vangsten oplevert. De 21 vissers, allen aangesloten bij hun beroepsvereniging VBHL, zijn MSC gecertificeerd. Hun vangsten worden zonder uitzondering alleen verhandeld op de visafslag van IJmuiden. Direkt na de vangst wordt bij elke vis een clip aangebracht, zodat elk misverstand wordt uitgesloten.
Wordt er dan niet méér zeebaars lijngevangen? Jawel, want ook sportvissers krijgen het beest aan de lijn. Maar je kunt in een serieus restaurant nu eenmaal niet afhankelijk zijn van Piet en Kees die 's zondags p)plezant gaan hengelen. En dan zijn er ook nog de stropers, boeven met krachtige boten die lijnen uitgooien met tig weerhaken. Met behulp van een lier wordt de buit naar binnen gehaald. Als je daar de term "lijngevangen" op wilt plakken, ga je gang, taalkundig heb je gelijk.
Om hoeveel lijngevangen zeebaars zou het dagelijks gaan? In elk geval onvoldoende om alle eettenten te beleveren die de term claimen. Je komt "lijngevangen" niet alleen in de gastronomie tegen, ook in brasseries en eetcafé's. Lijngevangen zeebaars, het is in elk geval een term. Dit wetende, moet elke chef zorgvuldig zijn. Gelukkig geldt dat in de gastronomie voor de meerderheid. Aan degene die twijfelt aan de herkomst van zijn vis zou ik zeggen: bij twijfel niet inhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten