In mijn eeuwige strijd tegen de verloedering van de gastronomie ben ik kennelijk niet de enige. Op de site van de Belgische krant Het Nieuwsblad werd gisteren een interview gepubliceerd met Pierre Wynands, voorwaar niet de kleinste jongen in het vak. Hij was de eerste driesterren chef buiten Frankrijk ooit en behield die drie macarons maar liefst 28 jaar, tot aan zijn pensioen. De kritiek die Wynands op de Belgische gastronomie geeft, is precies dezelfde die ook ik altijd uit. De Belgische keuken, zegt hij, daar stond ik altijd voor. Er werd in het buitenland met respect over de Belgische gastronomie gesproken, we betekenden als land iets. Als vice-president van Les Grandes Tables du Monde hoor ik de woorden Belgische keuken steeds minder vallen. Jammer, maar het is onze eigen schuld. We zijn onze eigenheid aan het verliezen. Eerst kopieeerde iedereen de keuken van El Bulli en nu proberen ze allemaal Noma te zijn. Hoe kan je je als land dan nog onderscheiden van de rest?
Vervolgens breekt Wynands nog een land voor saus, veel saus. "Want nu spuiten ze drie druppeltjes op het bord. Wat ben je daarmee?"
Helemaal mee eens. Bouwvakkers met te veel hormonen lopen hun lul achterna, koks met een te hoge hormonenspiegel lopen Noma achterna. Bijna blindelings. Koks hebben hun mond vol van creativiteit en vinden zich kunstenaars. Het wordt tijd om die woorden te bewijzen, zelfs de bordopmaak is bij iedereen vrijwel identiek. Ook weer Noma uiteraard.
helemaal mee eens, vroeger kon je al eens met een stukje brood heerlijk in de saus dippen, of je aardappeltje erin prakken. . jammer, zeer jammer. . en op de keuken van el bulli heb Ik het helemaal niet.
BeantwoordenVerwijderenwas vila lorriane niet het eerste drie sterrenhuis buiten frankrijk?
BeantwoordenVerwijderendol op de Belgische keuken. niet krenterig doen met saus en altijd een lepel erbij. overigens ook niks mis met el bulli of noma
BeantwoordenVerwijderen