Vrouwen die de liefde bedrijven, het zij per kwartier betaald, hetzij omdat ze een rijkaard willen trouwen, doen zwarte lingerie aan, versierd met rode strikjes. Pralines die zich wensen te verkopen, hullen zich in een mooi doosje, versierd met een kleurig strikje. Een bosje bloemen dat je geeft, heeft ook al van die mooie strikken. Liefde, pralines en bloemen, je zou denken dat die geen strikjes nodig hebben, ze bieden al genoeg verleiding van huis uit. Maar toch hebben ze die strikjes. Het zijn juist de minder appetijtelijke dingen die nooit een strikje dragen. Dat is iets om over na te denken. Het wil zeggen dat we juist de sterke dingen sterker willen maken. Trekken we die lijn door naar de keuken of het restaurant dan mogen we ons afvragen of de strikjes op de juiste plaats zitten. In die omgeving zijn we juist geneigd om zwaktes van een strikje te voorzien in plaats van de sterke. En toch, als je de betaalde liefde, de bonbons en de bloemen als voorbeeld neemt, moet je constateren dat je het andersom moet doen. Juist je sterke punten zou je een (figuurlijk) strikje moeten geven, zodat ze nog eens worden uitvergroot. Ze hebben het niet nodig en toch hebben ze het nodig. Dat is volgens mij iets om over na te denken, om te overpeinzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten