Ettertjes

Onlangs zag ik op Uitzending Gemist een interview met Ruud van Nistelrooy. Deze topper is aan zijn laatste jaar als profvoetballer begonnen en kijkt terug op zijn carrière. Als knaapje was het al duidelijk dat hij veel meer talent bezat dan de andere jongetjes. Gelukkig werd hij heel goed begeleid. Niet meteen willen doorstomen naar AC Milan of Bayern, nee, groeien stap voor stap, de route werd nauwkeurig uitgestippeld. Naar Den Bosch, naar Heereveen, naar Eindhoven, naar Oranje en toen pas internationaal. Volgens eigen zeggen heeft hij zich daardoor zo goed kunnen ontwikkelen en is hij aan het einde van zijn loopbaan nog niet uitgeleefd.

Ik zou graag willen dan jonge talentvolle koks zo'n coaching hadden. Niet op je 21ste chef willen zijn, niet op je 22ste naar sterren streven. Nee, gewoon lekker koken, kijken, leren, stap voor stap. Sommige lui die op jonge leeftijd een ster kregen, zijn ettertjes van de bovenste plank geworden en dat voor de rest van hun leven. Ze kunnen de druk eigenlijk niet aan en dat uit zich in allerlei frustraties. Ze weten niet met mensen en de wereld om te gaan omdat ze het nooit hebben geleerd. Ze zijn niet meer van deze planeet omdat ze zelf een planeet hebben gecreëerd. Gelukkig, sommigen verdwijnen na verloop van tijd even plotseling als dat ze gekomen zijn. Van Nistelrooy is nooit een ettertje geworden, simpelweg omdat hij dankzij een goede begeleiding naast voetbalervaring ook andere (levens)ervaringen kon opdoen. Er was ook tijd voor menselijke ontwikkeling. Het interview met Ruud zou voor jongeren verplichte leerstof moeten zijn...