De wereld is in rep en roer, we worden met onze neuzen op de feiten gedrukt: Onze muizenissen en probleempjes stellen meestal niets voor. Je zult gelukkig getrouwd zijn met een lieve vrouw waarvan je drie kinderen hebt. Plotseling komt er vanuit de oceaan een golf over je heen en is iedereen er niet meer. Dat is heel wat anders dan je ergeren aan je baas, de achterstand van je hypotheek en de blaffende hond van de buren.
Ook zelf stellen we niets voor, hoewel we allemaal denken dat we reuze belangrijk zijn. Het kerkhof ligt vol met onmisbaren. Gelukkig heb ik als culinair journalist een uitweg, ik mag namelijk wel eens een onderscheiding in de wacht slepen. Met een kapstok vol linten, speldjes, medailles en nepgouden plakken ben ik wel degelijk een belangrijk iemand geworden.
Een lint van het Brusselse Spruitjes Genootschap, een medaille van de TSC (Tietjerkstradeelse Sinaasappel Club) en bijvoorbeeld ook een nepgouden plak van de Bourgondische Abrikoos, waardoor ik BA achter mijn naam mag zetten. Slechts één keer heb ik een lintje geweigerd en dat was toen Berlusconi me na een plezante orgie tot ridder wilde slaan in de Grootorde van de Truffelolie. Maar een erespeld voor mijn verdiensten voor de arganolie kon ik niet weigeren. Zie hier de foto van de plechtigheid. Op de onderste foto de Oekraïense verpleegsters die me altijd vergezellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten