Vandaag was ik weer eens met de eindredactie bezig en er passeerde een reportage over een Parijs' restaurant. Zie hier een der vele uitspraken die de sommelier deed:
“Het is een Savennière. Puur Jura met 40 % edelrot, twee jaar op hout en twee jaar onder de sluier. Het is een broertje van een grote Jura wijn met een jodiumtintje dat zich goed met de oester laat combineren. Een stille wijn en toch sprankelt hij een beetje. Zijn vette kant en zijn smaakvolume zullen het gerecht geheel onthullen terwijl zijn zure lijn het een extra dimensie geven.”
Wijn is geen wijn meer, wijn is blabla geworden. Allerlei sommeliers en would be schenkers vermoeien me tegenwoordig aan tafel omdat ze, ongeacht de situatie, hun gedichtje op willen zeggen. Dit gaat me veel en veel te ver. Waarom denken dat elke klant geporteerd is van poësie? Er komen ook mensen naar het restaurant die gewoon iets willen eten en geen boodschap hebben aan zelfbevredigingstaal. Het is onvoorstelbaar en ergerlijk hoe sommige moderne sommeliers zich poëtische ontboezemingen toemeten waar niemand op zit te wachten.
Stel, ik heb een zakelijke afspraak in een restaurant. Die afspraak heb ik dan om geconcentreerd bezig te zijn. Of stel, ik kom het restaurant binnen met mijn lief. Ook dan wil ik geconcentreerd bezig zijn. Midden in ons gesprek komt plotseling de sommelier alle aandacht voor zich opeisen. Hij steekt dan een enorm lulverhaal af over de zon, de hellingen, bioboer Jean-Paul en de vanilletoetsen die aan Brussels zeezout doen denken. Vervolgens houdt hij me de fles voor de neus en haalt dat ding pas weg zodra ik goedkeurend heb geknikt. Verdorie, denk ik dan, had ik maar water besteld. Maar ook in dat geval ben ik niet veilig, want enkele sommeliers hebben ook grote verhalen te vertellen als het om plat water gaat.
Wat is wijn? Wij is een alcoholhoudende drank die overmatig lekker kan zijn. Punt. De rest is in de loop der tijd gefantaseerd en opgepompt tot grote proporties. Marketing avant la lettre. Want kijk eens naar een doperwtje. Zoals wijn is het een boerendingetje dat in een bepaalde terroir groeit, waarvan uiteenlopende rassen bestaan en dat in verschillende stadia van rijpheid geoogst kan worden. Hebt u ondanks die kwaliteiten aan tafel ooit bloemlezingen gehoord over het doperwtje? Welnee. Een doperwtje is een doperwtje, niet interessant. Maar stel nu eens voor dat honderd jaar geleden geen fantastische verhalen waren ontstaan over wijn maar over doperwtjes. In restaurant zouden dan doperwtjessommeliers rondlopen, inclusief lichtgroen knoopje in hun revers.
Wijn is lekker, wij is om ervan te genieten. Maar laten we het onderwerp binnen zijn juiste proporties houden. Er is geen kat aan tafel die zich voor alle poëtische gedoe interesseert. En zo ja, dan zal hij er wel om vragen. Je wordt geen sommelier om tegen betaling te masturberen, je wordt sommelier om het de gasten aangenaam te maken, bijvoorbeeld omdat je verstand hebt van smaakcombinaties en aanvoelt wat de gast wil. Laten we het daar bij houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten