Voilà, ik ben weer in het noorden. Vorige week kon ik tot mijn grote ergernis geen verbinding met het internet krijgen, daar in La France Profonde. We zijn hals over kop naar Schilde teruggekeerd, we kregen namelijk een telefoontje dat er bij ons privé was ingebroken. Het rolluik en het ijzeren hekwerk van het slaapkamerraam waren met veel geweld gesloopt. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zelf een inbraak meemaak. Uiteraard zijn de vernielingen, de rotzooi en al het gestolene geen pretje. Vooral ook omdat je altijd wel dierbare spullen kwijtraakt. Maar het ergste van alles is dat iemand (in dit geval twee personen) je privé binnendringt. Niet is meer zoals het was, je huis voelt je thuis niet meer, je voelt je een vreemde.
De politie was binnen enkele minuten al ter plaatse, maar kon niets anders meer doen dan sporenonderzoek. Binnen enkele dagen was het al de zevende inbraak in Schilde. Vermoed wordt dat het een oosteuropese bende is. Ze werken bij daglicht, na observatie, razendsnel en weten precies wat ze willen zoeken: goud, geld en paspoorten. De rerst laten ze liggen. Leve het Europa van de open grenzen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten