Vaak als ik in restaurants kom, zegt de chef: "Tsja, vandaag is er niets te doen, ik begrijp het niet. Gisteren zaten we vol en morgen is elke stoel gereserveerd."
Hoe komt het toch dat ik vaak alleen of bijna alleen ben? Ben ik de enige die in lege restaurants zit? Hoe komt het dat het altijd gisteren en morgen vol zit, behalve vandaag? Ligt dat aan mij?
Feit is dat veel restaurateurs liegen dat het gedrukt staat. Dat ze tegen mij liegen, is niet erg. Maar dat ze tegen zichzelf voor jokkebrok spelen, dat is wél erg. Want als je jezelf steeds maar volhoudt, tegen beter in, dat het gisteren en morgen druk is, dan neem je geen maatregelen.
Zojuist had ik weer zo'n prachtige ervaring. Pal tegenover mij ligt een restaurantje dat een half jaar geleden geopend werd. De patronne stond buiten met haar mobieltje, ik kon elk woord verstaan. Wie ze aan de telefoon had, weet ik niet. In elk geval verstond ik: "Ah, le restaurant marche impécable. On travaille beaucoup avec des Anglais, des Americains, des Hollandais, des Belges, des Allemands..." Met andere woorden, de bomen groeien bij haar tot in de hemel. Terwijl ik weet dat er geen kat binnen zit, vorige maand niet, vorige week niet, gisteren niet, vandaag niet en morgen niet. Ik schat de weekomzet op minder dan vijfhonderd euro. Dat gaat uiteraard niet heel lang duren. De dame ontkent dat er een probleem is, dus is er geen probleem. Ze zit in fase één, het ontkennen. Straks, wanneer de grond heet onder de voeten wordt omdat de huisbaas en de leveranciers geld willen zien, komt fase twee: het is de schuld van iedereen behalve van mij.
Externe omstandigheden zijn nooit een excuus. Je bent immers vooral ondernemer om met externe omstandigheden om te gaan. Teveel chef-patrons zijn te veel chef en te weinig patron. Ze weten perfecte gerechten te maken, als ondernemer spelen ze voor liegebeest of excuustruus. Dat loopt vaak slecht af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten