Het vervolg op het (uitverkochte) boek Overpeinzingen komt morgen in België (Horeca Expo Gent) uit en maandag in Nederland (GildenEvent Ede). Opnieuw 208 pagina's gefilosofeer over de gastronomie en aanverwante.
Een voorproefje? Hier enkele losse statements:
Dierentuinen zijn volledig achterhaald. Behalve voor ouden van dagen. Want hoe moeten die vermaakt worden als er geen apen meer zijn? Maar ja, zo denk ik dan, ook buiten de dierentuin zijn er apen genoeg, het aantal tv-koks is nog steeds groeiende.
De consument die vlees wil voor 4 euro per kilo, heeft geen enkel recht om moord en brand te schreeuwen over dierenleed.
Bio wijn bestaat niet.
Het begon allemaal in de loop der zeventiger jaren toen allerlei kabouter plops, gehuld in sandalen en voorzien van veel lichaamshaar, ontdekten dat ze een tuintje hadden. Ze begonnen verwoed preien te telen. Makrobiotiese (plopspelling) preien.
Je zou het zelf niet kunnen bedenken, tegenwoordig bestaan er zelfs vegetarische slagers. Dat is denk ik net zoiets als travestieten, mensen met borsten en worsten tegelijk. Ze zien er soms mooi uit, maar smakelijk is anders.
Restaurateurs zijn van het type dat zich graag met een zweepje slaat.
Kijken en bukken, die combinatie heet gratis investeren.
Wat is het eerste dat je van een restaurant ziet? Inderdaad, de borden langs de weg. Negen van de tien borden zijn smerig, vuil vies met een groene aanslag, scheef of kapot. Je eerste visitekaartje is dus enz.
Door je in de geschiedenis te verdiepen, weet je al ongeveer wat de toekomst zal zijn. Bijvoorbeeld: er zijn droge en er zijn natte jaren. Als boer heb je daarmee zo'n beetje de toekomst voorspeld. Ook als je geen boer bent, kun je voorspellingen doen.
We zijn zielepieten. In ons moderne overgeorganiseerde wereldje hoeft niet veel te gebeuren of we zijn volledig uit het lood geslagen.
Op dat terras, onder de palmbomen met op de achtergrond die azuurblauwe zee, op die romantische avond die al stoeiend eindigde, was het de allerbeste wijn die u ooit dronk. U hebt er dus een partijtje van in de sleurhut geladen voor thuis.
Hoe weinig of hoeveel wordt er in de wijnwereld met etiketten gerommeld? Daar zijn uiteraard geen officiële cijfers van, het gebeurt in donkere kelders. De wijnsector heeft aan donkere kelders geen gebrek.
Hebt u aan tafel ooit een bloemlezing gehoord over het doperwtje? Waarom dan wèl over wijn?
Laat u zich door knallende uitlaten, spoilers, aluminium velgen en piepende banden imponeren? Natuurlijk niet. U glimlacht vertederd om die kinderlijke onnozeligheid. Maar voor stille pk's hebt u respect. Ook in de gastronomie.
Scheermesjesfabrikanten en bakkers komen uit dezelfde school. De fabrikant stopt steeds meer mesjes in zijn plastic, de bakker steeds meer granen in zijn brood. Hoe meer hoe beter, daar draait het tegenwoordig om.
Degene die gastronomisch bezig is omdat hij er toevallig zin in kreeg, is geen gastronoom maar een gluton. De ware gastronoom hunkert. Hoe langer die hunkering duurt, hoe groter de bevrediging.
De enige warenkennis die we over wilde zwijnen weten, zijn de opgezette harige dingen aan de kroegmuur.
Vaak zegt de chef: Tja, vandaag is er helemaal niets te doen. Gisteren zat het afgeladen vol en morgen is elke stoel gereserveerd. Zou ik de enige zijn die altijd in lege restaurants zit?
Wil je een A1 lokatie? Maak hem dan gewoon zelf.
Een goochelaar zonder mouwen. Dat is zoiets als een generaal in zijn blote kont.
Met een dwarsligging word je geboren.
We denken dat we onkwetsbaar zijn, als onze gerechtjes maar kloppen.
Valentijn. Echtparen die hun bed een vol jaar alleen om te slapen hebben gebruikt, gaan dan plotseling van bil. Zij is helemaal in de stemming want ze heeft vanochtend rode rozen gekregen.
Voor de afwasser heb ik veel respect. Ik beschouw hem/haar als de paracommando van de keuken: in de rotzooi ploeteren, nooit klagen, altijd paraat.
Je hoeft als kok helemaal niet je best te doen om beroemd te worden, je moet gewoon een kleinigheidje toevoegen aan het vak.
Een saucière op tafel, dat is waar ik van droom. And I'm not the only one.
Zodra je een ster hebt gekregen, komt daar een merkwaardig soort individu op af: de sterreneter. Die komt niet naar binnen om te genieten, nee, die komt bewijzen dat de ster onverdiend is. Dat maak je als chef dus niet meer goed. Een vreemde hobby als je het mij vraagt, geld uitgeven aan iets waar je een grondige hekel aan hebt.
Er zijn twee soorten mensen die mijlenver uit elkaar staan. De een wil iets leuks en goeds van zijn leven en dat van anderen maken. En je hebt types die een hekel aan zichzelf hebben, dus aan de hele wereld. Wilt u bij de eerste categorie horen? Welkom bij de club.
Rammen zijn de beste, liefste, sterkste, talentvolste en intelligentste mensen ter wereld. Het bewijs daarvan ben ik.
Weg met dat amuse-gepiel.
Enzovoort, zoals gezegd 208 pagina's. Prijs €9,50 inclusief verzendkosten. Bestel uw exemplaar bij martine@saisonnier.net
Tot en met donderdag op de beurs in Gent € 8,00.
De 1.000 bezoekers van het GildenEvent krijgen het boek gratis van me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten