Overpeinzingen: Afstraffen

Er zijn serieuze dingen aan de hand in de westerse wereld. Vanmiddag werd dat maar weer eens bevestigd doordat Italië gelijkspeelde met Nieuw-Zeeland. Welke gereputeerde landenteams, met honderden miljoenen euros aan mannschaften op het veld, gingen nog niet onderuit? Alleen de oranje kleur bleef tot nu toe overeind. Duitsland, Engeland, Frankrijk, Spanje, allemaal zijn het groepjes zielepieten. Deze column heeft overigens niets met voetbal te maken, het is voor mij maar een voorbeeld. Evengoed kan ik de politiek als voorbeeld geven. De gevestigde politieke waarden trillen op hun grondvesten en worden gedegradeerd tot derderangs partijtjes. Of ik kan naar de banksector kijken die zijn zakken vult en vervolgens in déconfiture gaat. Of kan ik de geestelijkheid aanhalen die zijn zakken ledigt en vervolgens in déconfiture gaat. Of noem maar op. Wat is er aan de hand?
De afgelopen jaren hebben we in een cultuur geleefd van alsmaar meer, meer, meer. Iedereen vond dat hij het verdiende. Aan succes raak je snel gewend. Ook raakte de wereld gewend aan het idee dat succes met veel geld gepaard gaat. Moet gaan. We zijn daarbij één ding vergeten: dat je moet presteren. Wanneer je één keer in je leven het Eurovisie songfestival wint en daarna geen hits maakt, kun je je leven lang hetzelfde liedje zingen in sporzaaltjes of dorpscafeetjes. Je wordt namelijk genadeloos afgestraft. En dat is hetgene wat in de laatste tien jaar het publiek vergat te doen: afstraffen. Gelukkig is de wereld nu op een punt geraakt dat ze wel degelijk durft afstraffen. Bankiers die over de ruggen van de mensen hun bonussen opstrijken maar daarbij hun klanten minachten, voetballers die miljoenen verdienen maar daarbij hun publiek niet voor vol aanzien, politici die dermate in het pluche zetelen dat ze niet weten wat er in de hoofden van de kiezers omgaat. Afgestraft worden ze. En zo gaat de wereld helemaal de goede kant uit. Kijken we naar de gastronomie dan zal het ook hier gebeuren. De tijd dat sterren allesbepalend waren, die tijd lijkt mij bijna voorbij. De zakkenvullerij die daarmee gepaard gaat eveneens. Ik verheug me erop.