Met Frédéric, de houtbewerker van mijn Franse dorpje, ben ik op onfderzoek uitgegaan naar de regionale tradities van het zakmes. In de binnenlanden heeft dat mes altijd een grote rol gespeeld, iedereen had het op zak. Wilde je eten, dan moest dat met je eigen mes en wilde je de koe van haar gasgevulde pens of de ezel van een pijnlijke doorn in de hoef verlossen, wenste je een haas te villen of de gevonden paddestoelen bijsnijden, dan was het stukje gereedschap onmisbaar. Elke regio heeft zijn eigen tradities, de allerbekendste is die van Laguiolle. Bezoekjes aan oude boeren leerden ons hoe het zakmes van Saint-Pompon er vroeger uitzag. Het was een heel simpel mes, zonder moeilijke mechanische toestanden, handgesneden uit notenhout of genevièvre. Frédéric heeft nu het prototype van het authentieke zakmes klaar en we zijn er zeer tevreden over.
Er volgt nog een tweede prototype, want ik wil een paddestoelenmes. Dat wil zeggen dat er een kwastje inzit, ook weer authentiek ouderwets. De moeilijkheid is dat ik per sé jeneverhout wil en in de gewenste houtdikte is dat tegenwoordig moeilijk te vinden. Het zal nog wel een tijdje duren voordat we helemaal klaar zijn. Maar dan hebben we een prachtexemplaar dat een plaatsje in de Culiboutique waardig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten