Bedenkingen over de top-50

Er is weer een nieuwe wereld top-50 verschenen. Iedereen doet er op voorhand al zot over, het lijkt wel of sinterklaas himself in aantocht is. Vervolgens komen er de discussies die we ook rond Lekker gewend zijn. Oeioei, die is drie plaatsen gezakt. De betreffende chef die daarover geïnterviewd wordt, zegt: "Ach". Verdorie, de ander is vier plaatsen gestegen. Die zegt: "Daar heb ik dan ook keihard aan gewerkt". Laat ons vaststellen dat die hele top-50 onzin is. In de hele wereld zijn lokale juries die hun best doen om hun eigen land naar voren te schuiven. Elk land moet een beetje krijgen, waardoor je al een scheef beeld krijgt. Zouden er in de Benelux tintig restaurants daarwerkelijk in aanmerking komen, dan zullen er echt geen twintig bij de top-50 horen. Want ook alle bananenrepublieken moeten erin. En wie zitten er in de Benelux-jury die ook over Nederland gaat? Even op internet opgezocht en tot mijn grote schrik zie ik de naam van Steve Stevaert staan. Wie is dat? Nederlanders zullen hem niet kennen, vandaar dat ik hem even voorstel. Steve Stevaert is een kroegbaas uit Hasselt die het schopte tot voorman van de Vlaamse socialistische partij. De socialisten, dat zijn toch van die mannen die met rode banieren de straat op gaan om te strijden voor grotere lunchpakketten en hogere minimumlonen? Bepaald geen types die je in sterrententen zou verwachten. Als ik bedenk dat de voormalige lijsttrekker van de socialisten mede vaststelt wie welk rugnummer krijgt, dan breekt het angstzweet bij me uit.