Hoewel hij vanochtend nog niet beschikbaar zou zijn, stond Michel Guérard ons vanochtend om 9 uur op te wachten. Binnen de twee minuten waren we vrienden voor het leven. Wat een prachtmens! En wat een energie! Guérard staat gewoon in de keuken en is een enthousiaste jonge hond. Dat is op zich niet abnormaal, wel wanneer 1933 je geboortejaar is. Iedereen is hier super relaxed, ook in de keuken. De keuken is de grootste die ik ooit zag en herbergt een collectie antieke slagershakblokken. Prachtig is dat de keuken is voorzien van een echt open haardvuur, waar diverse bereidingen in worden gedaan, zoals kreeft en gevogelte. Alleen al de voorbereidingskeuken heeft een Maestro piano van 4 meter...
We hebben nu al diverse uren met Michel gepraat. Hij blijkt een vermogend man te zijn, in Frankrijk bezit hij maar liefst 20 thermale stations, allemaal complete landgoederen. Bovendien is hij eigenaar van een wijchâteau en een Armagnac-huis. Hij heeft dus niet slecht geboerd voor een kokkie. En dat terwijl zijn zelfstandige carrière startte met een Parijse bistro die hij ongezien op een veiling kocht, Le Pot au Feu. Daar werd hij ontdekt door Bocuse en Troisgros en werd opgenomen in hun vriendenclub, juist op het moent dat de nouvelle cuisine verscheen. Zijn grote droom is gezond eten, hij is nu bezig om daarvoor een officiële school op te richten.
Helaas kan ik op dit moment geen foto's uploaden, misschien lukt het straks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten