Ontwaakt, verworpen der aarde. Dat is de eerste zin van de Internationale, het lijflied der socialisten. Niet dat ik reclame wil maken voor het socialisme, god behoede me. De verworpen der aarde, in de tijd dat het lied werd geschreven, ging het om de arbeiders van de 19e eeuw. Het was destijds nodig om een vuist te maken. De mensen die in de textiel of andere takken van sport bezig waren, hadden het niet gemakkelijk, ze leefden een beestachtig bestaan. We zijn inmiddels meer dan honderd jaar verder. Vrijwel elke arbeider heeft een tweede auto en viert vakantie in Turks resort, inclusief polsbandje. Eventueel wordt 's winters ook nog geskied, dat vinden de kinderen zo fijn. De arbeider van de éénentwintigste eeuw heeft het oorsponkelijke socialisme niet meer zo nodig, van de Internationale kent hij de tekst niet meer. Accoord, maar we gaan dan wel voorbij aan een groep mensen voor wie die Internationale nog steeds actueel is, ja zelfs in 2010. Schoonmakers, vuilophalers, afwassers, het zijn mensen die een laag loon veelal koppelen aan slechte werkomstandigheden. Maar vooral ook aan een gebrek aan respect. Wanneer de vuilophalers een week staken, valt het leven in puin. Wanneer er vanavond geen afwasser is, valt de droom van elke sterrenc hef in duigen. Wordt het niet tijd dat we enkele beroepen met méér respect gaan bezien?
Dit weekend was ik bij Jilt op bezoek, dé sterrenchef van Drenthe. Ik was er om reden van het feit dat hij enorm had geïnvesteerd in een nieuwe afwaskeuken. Het waarom wilde ik weten. Zijn antwoord was heel simpel. De afwaskeuken is traditioneel het meest trieste plekje van het restaurant. Dat moest volgens Jilt veranderen. Hij liet de muren betegelen met zeven kleuren. Gewoon om de plaats sexy te maken. Hij investeerde in een afwasmachine waar iedereen zot van is. Hij plaatste een muziekinstallatie met i-pod aansluiting. Kortom, hij deed een en ander. De Internationale, in de afwaskeuken van De Vlindertuin in Zuidlaren zul je dit muziekstuk niet horen. Gewoon omdat de baas veel respect heeft voor zijn afwassers. En zo moet het zijn: respect. Welke functie iemand ook heeft, hij is onmisbaar. Want zonder die onmisbaarheid zou de functie niet bestaan. Jilt bevestigt dat door zijn grote investeringen. Ik kan hem daarvoor alleen maar grote complimenten geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten